Аляхновіч Мікалай Мікалаевіч (1903)

  • Дата нараджэння: 00.04.1903
  • Месца нараджэння: у г. Барысаў Менскай вобл.
  • Нацыянальнасць: беларус
  • Сацыяльнае паходжанне: са службоўцаў
  • Месца пражывання: Менск, Койданаўскі тракт 29, кв. 5
  • Дата арышту: 26 лiстапад 1936 г.
  • Дата асуджэння: 28 чэрвень 1938 г.

Біяграфія

АЛЯХНОВІЧ Мікалай Мікалаевіч, нар. 00.04.1903 у г. Барысаў Менскай вобл., беларус, са службоўцаў, дацэнт Менскага вышэйшага пэд. ін-ту. Жыў: Менск, Койданаўскі тракт 29, кв. 5. Арыштаваны 36.11.26. Асуджаны 38.06.28 судовым ворганам як член к/р нацдэмаўскай фашысц. арганізацыі паводле арт. 69, 22-70, 76 КК на 12 гадоў тур. зьнявол., на 5 гадоў паразы ў правох, г. Тайшэт Іркуцкай вобл.; пас. Акчатаў Іркуцкай вобл. 57.11.14 Вайсковая калегія Вярх. суда СССР. КГБ СССР 10986-с

[крыптанімы: А-ч; А—ч, М.; Ал.; Ал-іч; Аліг; Аліч; Аліч. Мік.; Мік.А.; 8(21).4.1903, Барысаў — 9.4.1959, Ленінград], літаратурны крытык. Паводле ўласных прызнанняў (у анкеце «Маладняка») літаратурнай дзейнасцю пачаў займацца з 1918, друкавацца — з 1919. З 1919 да 1921 удзельнічаў у грамадзянскай вайне на баку «чырвоных»: спачатку партызаніў на Барысаўшчыне, потым у складзе стралковай дывізіі ваяваў на Зах. фронце. Пасля вяртання ў 1921 да цывільнага жыцця пачаў вывучаць медыцыну ў БДУ, але ў 1924, на трэцім курсе, пакінуў вучобу. На працягу года выкладаў бел. мову і літаратуру ў працоўнай школе, а потым на агульнаадукацыйных курсах у Барысаве. З 1925 належаў да літаратурнага аб’яднання «Маладняк», у 1925—27 кіраўнік Барысаўскай філіі аб’яднання. 24.11.1925 удзельнічаў у першым з’ездзе «Маладняка». Пры ацэнцы літаратурных твораў часам кіраваўся больш ідэалагічнымі, чым эстэтычнымі крытэрыямі. У 1930 скончыў літаратурна-лінгвістычнае аддзяленне педагагічнага ф-та БДУ. Вучыўся ў аспірантуры, у 1932—34 быў навуковым супрацоўнікам секцыі літаратуры Інстытута мовы, літаратуры і мастацтва Беларускай Акадэміі навук. У 1930—36 — выкладчык МВПІ; у 1935 атрымаў званне дацэнта. Арыштаваны НКВД 26.11.1936, у 1938 асуджаны на 12 гадоў зняволення. Высланы на Калыму, працаваў доктарам у лагерным медпункце, пазней — у псіхіятрычным аддзяленні клінікі. У 1945 пераведзены ў Тайшэт (Іркуцкая вобл.), у 1956 — у Карагандзінскую вобл. Рэабілітаваны ў 1957. Пасля вызвалення жыў у Ленінградзе. Да літаратурнай дзейнасці не вярнуўся, займаўся медыцынскімі даследаваннямі.