Розніца паміж версіямі "Бонч-Асмалоўскі Мікалай Георгіевіч (1883)"
(Новая старонка: '{{Шаблон:Фармуляр |імя па-руску=Бонч-Осмоловский Николай Георгиевич |дата нараджэння=18.12.188...') |
(→Біяграфія) |
||
Радок 17: | Радок 17: | ||
[[Катэгорыя:Адкрыты спіс]] | [[Катэгорыя:Адкрыты спіс]] | ||
+ | ==Біяграфія== | ||
+ | У 1902—1905 гадах вучыўся жывапісу ў Маскве, у Маскоўскага вучылішча жывапісу, разьбярства і дойлідства, у выкладчыкаў С. А. Каровіна і С. В. Малюціна. У 1906—1908 гадах працягваў навучанне ў Парыжы, у прыватнай школе Фернана Кормона, пасля чаго вярнуўся жыць у Маскву. | ||
+ | |||
+ | Займаўся жанравай, пейзажнай, партрэтнай жывапісам, пісаў аголеную натуру. У 1908—1920 гадах вёў выкладчыцкую дзейнасць у мастацкіх студыях Масквы. Пасля рэвалюцыі 1917 года ў Расіі таксама працягваў мастацкую дзейнасць. | ||
+ | |||
+ | У 1918 годзе стаў членам Саюза мастакоў СССР. У 1923-м стварыў мастацкае пано для Беларускага павільёна на Усесаюзнай сельскагаспадарчай і саматужна-прамысловай выставе ў Маскве. | ||
+ | |||
+ | З канца 1920-х гадоў зацікавіўся распрацоўкай і хімічнымі працэсамі вырабу трывалых фарбаў і грунту для станковага і манументальна-дэкаратыўнага жывапісу, у прыватнасці вогнетрывалай пастэлі. З'яўляўся вынаходнікам новых відаў фарбаў, патэнты на вынаходніцтвы якіх да гэтага часу захоўваюцца ў архіве РДАЛМ. Працаваў мастаком-тэхнолагам ва Упраўленні будаўніцтва завода мазаічных пліт, на фабрыцы «Палітра». Таксама займаўся кніжнай ілюстрацыяй. У яго афармленні выйшла некалькі твораў класікаў рускай літаратуры - «Дэман» М. Ю. Лермантава, а таксама казкі А. С. Пушкіна і Яршова П. П. Займаўся сцэнаграфіяй. У Расійскім дзяржаўным архіве літаратуры і мастацтва захаваліся яго эскізы да опер А. П. Барадзіна, М. А. Рымскага-Корсакава, А. М. Сярова. | ||
− | + | 4 красавіка 1936 года быў арыштаваны як «удзельнік контррэвалюцыйнай арганізацыі». 29—31 ліпеня 1936 года быў прысуджаны да пяці гадоў папраўча-працоўнага лагера з пазбаўленнем у правах на 3 гады. 1 жніўня 1936 года прысуд уступіў у сілу. Мікалай Георгіевіч быў этапаваны ў Карэлію, у Сегежлаг. | |
+ | |||
+ | За вызваленне М. Г. Бонч-Асмалоўскага хадайнічалі акадэмікі А. В. Шчусеў, А. І. Лакціонаў, І. У. Жалтоўскі, а таксама вядомыя скульптары і мастакі - А. Н. Бенуа, С. Т. Канёнкаў, П. Д. Корын, Я. Я. Лансерэ, У. Я. Татлін. 5 красавіка 1941 М. Г. Бонч-Асмалоўскі быў вызвалены і высланы ў Паўночны край. Пасля вызвалення з ссылкі пасяліўся ў Новасібірску і працягнуў працаваць мастаком-тэхнолагам. У 1960-х гадах вярнуўся ў Маскву, дзе і памёр у 1968 годзе ва ўзросце 84 гадоў. |
Версія ад 08:51, 18 снежня 2017
- Дата нараджэння: 18 снежань 1883 г.
- Імя па-руску: Бонч-Осмоловский Николай Георгиевич
- Месца нараджэння: (Украіна), с. Белая Царква
- Пол: мужчына
- Нацыянальнасць: рускі
- Прафесія / месца працы: Мастак-тэхнолаг, упраўленне будаўнічага завода мазаічных пліт
- Месца пражывання: г. Масква, вул. Ульянаўская, д. 37, кв. 30
- Орган, які вынес прысуд: Спецкалегія Маскоўскага гарадскога суда
- Артыкул: 58-10 КК РСФСР
- Прысуд: 5 гадоў ППЛ
- Месца адбывання: Карэлія, Сегежлаг
- Дата вызвалення: 5 красавiк 1941 г.
- Крыніцы дадзеных: Открытый список
Біяграфія
У 1902—1905 гадах вучыўся жывапісу ў Маскве, у Маскоўскага вучылішча жывапісу, разьбярства і дойлідства, у выкладчыкаў С. А. Каровіна і С. В. Малюціна. У 1906—1908 гадах працягваў навучанне ў Парыжы, у прыватнай школе Фернана Кормона, пасля чаго вярнуўся жыць у Маскву.
Займаўся жанравай, пейзажнай, партрэтнай жывапісам, пісаў аголеную натуру. У 1908—1920 гадах вёў выкладчыцкую дзейнасць у мастацкіх студыях Масквы. Пасля рэвалюцыі 1917 года ў Расіі таксама працягваў мастацкую дзейнасць.
У 1918 годзе стаў членам Саюза мастакоў СССР. У 1923-м стварыў мастацкае пано для Беларускага павільёна на Усесаюзнай сельскагаспадарчай і саматужна-прамысловай выставе ў Маскве.
З канца 1920-х гадоў зацікавіўся распрацоўкай і хімічнымі працэсамі вырабу трывалых фарбаў і грунту для станковага і манументальна-дэкаратыўнага жывапісу, у прыватнасці вогнетрывалай пастэлі. З'яўляўся вынаходнікам новых відаў фарбаў, патэнты на вынаходніцтвы якіх да гэтага часу захоўваюцца ў архіве РДАЛМ. Працаваў мастаком-тэхнолагам ва Упраўленні будаўніцтва завода мазаічных пліт, на фабрыцы «Палітра». Таксама займаўся кніжнай ілюстрацыяй. У яго афармленні выйшла некалькі твораў класікаў рускай літаратуры - «Дэман» М. Ю. Лермантава, а таксама казкі А. С. Пушкіна і Яршова П. П. Займаўся сцэнаграфіяй. У Расійскім дзяржаўным архіве літаратуры і мастацтва захаваліся яго эскізы да опер А. П. Барадзіна, М. А. Рымскага-Корсакава, А. М. Сярова.
4 красавіка 1936 года быў арыштаваны як «удзельнік контррэвалюцыйнай арганізацыі». 29—31 ліпеня 1936 года быў прысуджаны да пяці гадоў папраўча-працоўнага лагера з пазбаўленнем у правах на 3 гады. 1 жніўня 1936 года прысуд уступіў у сілу. Мікалай Георгіевіч быў этапаваны ў Карэлію, у Сегежлаг.
За вызваленне М. Г. Бонч-Асмалоўскага хадайнічалі акадэмікі А. В. Шчусеў, А. І. Лакціонаў, І. У. Жалтоўскі, а таксама вядомыя скульптары і мастакі - А. Н. Бенуа, С. Т. Канёнкаў, П. Д. Корын, Я. Я. Лансерэ, У. Я. Татлін. 5 красавіка 1941 М. Г. Бонч-Асмалоўскі быў вызвалены і высланы ў Паўночны край. Пасля вызвалення з ссылкі пасяліўся ў Новасібірску і працягнуў працаваць мастаком-тэхнолагам. У 1960-х гадах вярнуўся ў Маскву, дзе і памёр у 1968 годзе ва ўзросце 84 гадоў.