Розніца паміж версіямі "Вераб'ёў Мікалай Мікалаевіч (1894)"

Актуальная версія на 01:10, 18 жніўня 2018

Дата нараджэння: 4 травень 1894 г.
Варыянты імя: Вераб’ёў Нікан
Месца нараджэння: Цвярская губ., Бежацкі павет, в. Мікішына
Пол: мужчына
Нацыянальнасць: рускі
Сацыяльнае паходжанне: сялянскае
Адукацыя: няск. вышэйшая
Прафесія / месца працы: Святар, царква на Козыраўскіх могілках
Месца пражывання: БССР, г. Мінск, вул. Безымянная

Дата смерці: 7 верасень 1963 г.
Месца смерці: г. Гагарын

Дата арышту: 5 красавiк 1933 г.
Абвінавачанне: Антысавецкая агітацыя
Дата асуджэння: 7 чэрвень 1933 г.
Орган, які вынес прысуд: Тройка
Артыкул: 72; 76 КК БССР
Прысуд: 5 гадоў ППЛ
Месца адбывання: Далёкаўсходні край, Камсамольск-на-Амуры
Дата вызвалення: 1937 г.
Дата рэабілітацыі: 12 чэрвень 1989 г.
Орган, які рэабілітаваў: Пракуратура БССР

Архіўная справа: КДБ РБ 24819-с
Крыніцы дадзеных: Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)

Біяграфія

Вераб'ёў Мікалай Мікалаевіч (царкоўнае - Нікан) - святар праваслаўнай царквы, духоўны пісьменнік. З 1956 года ігумен.

Нарадзіўся 4 траўня 1894 года ў вёсцы Міішына Бежацкага павета Цвярской губерніі ў шматдзетнай сялянскай сям'і.

У 1914 годзе скончыў рэальную вучэльню ў Вышэйшым Валачке і паступіў у Псіханеўралагічны інстытут у Петраградзе. Падчас вучобы ў інстытуце шмат чытаў, займаўся самаадукацыяй, спрабуючы знайсці адказы на спрадвечныя пытанні. Пасля сканчэння першага курса вырашыў не працягваць вучобу. У 1917 годзе паступіў у Маскоўскую духоўную акадэмію, але заняткі там хутка былі спынені з-за рэвалюцыі. Наступныя некалькі гадоў выкладаў у школе Вышэйшага Валачка матэматыку. Затым пераехаў у Маскву і служыў псаломшчыкам у Барысаглебскай царкве.

5 красавіка 1931 года ў Вербную нядзелю ў царкве свяціцеля Мікалая Цудатворца на Козыраўскіх могілках у Мінску епіскапам Феафанам (Семяняка) пастрыжаны ў манаства з імём Нікан. 7 красавіка 1931 года. Праз два дні рукапакладзены ў сан іерадыякана. 8 студзеня 1933 года, на другі дзень свята Раства Хрыстова, у той самай царкве быў рукапакладзены ў сан іерманаха.

5 красавіка 1933 года быў арыштаваны па абвінавачанні ў антысавецкай агітацыі. Праходзіў па адной справе з архімандрытам Гаўрыілам (Горбачам), святарамі Мікалаем Цімінскім, Аляксандрам Яхневічам, манахінямі Еўфрасінняй Гутар, Еўдакіяй Лукашэвіч, Людмілай Палянскай, Наталляй Сон (Зон), актыўнымі прыхаджанамі Аленай Галкінай (н. ў 1888), Пятром Каладкевічам (1876), Ксеніяй Лецка (1892) і інш. 7 чэрвеня таго ж года па артыкулах 72 і 76 КК БССР сасланы ў сібірскія лагеры на пяць гадоў. Быў вызвалены ў 1937 годзе.

Этапаваны ў адзін з лагпунктаў АДПУ Камсамольска-на-Амуры Далёкаўсходняга краю. У зняволенні некаторы час знаходзіўся з епіскапам Магілёўскім Феадосіем (Вашчынскім), ад якога 19.1.1937 атрымаў своеасаблівую даведку, дзе былі і такія радкі: «Іераманах Нікан <…> крыж сярод лагерных нёс цярпліва, без тугі і смутку, падаючы сваім жыццём добры прыклад усім».

Пасля вызвалення (1937), не маючы магчымасці працягваць свяшчэннаслужэнне, працаваў памочнікам урача ў Ніжнім Валачку. У 1944 епіскапам Калужскім Васіліем прызначаны настаяцелем Благавешчанскага храма ў Казельску (другі святар храма Рафаіл Шэйчанка адбыў у сталінскіх канцлагерах больш за 20 гадоў). З 1948 служыў у Белеве, потым у Яфрэмаве, Смаленску, Гжацку. Узведзены ў сан ігумена (1956). Аўтар успамінаў, духоўных кніг.

Рэабілітаваны 12.6.1989 пракуратурай БССР.

@@ Радок 3: / Радок 3: @@
 |варыянты імя=Вераб’ёў Нікан
 |дата нараджэння=04.05.1894
-|месца нараджэння=Цвярская губ., в. Мікішына
+|месца нараджэння=Цвярская губ., Бежацкі павет, в. Мікішына
 |пол=мужчына
 |нацыянальнасць=рускі
 |сацыяльнае паходжанне=сялянскае
+|адукацыя=няск. вышэйшая
 |прафесія / месца працы=Святар, царква на Козыраўскіх могілках
 |месца пражывання=БССР, г. Мінск, вул. Безымянная
@@ Радок 19: / Радок 20: @@
 |артыкул 1=72; 76 КК БССР
 |прысуд 1=5 гадоў ППЛ
+|месца адбываньня 1=Далёкаўсходні край, Камсамольск-на-Амуры
+|дата вызвалення 1=1937
 |дата рэабілітацыі 1=12.06.1989
 |кім рэабілітаваны 1=Пракуратура БССР
@@ Радок 25: / Радок 28: @@
 [[Катэгорыя:Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]]
 [[Катэгорыя:Праваслаўныя святары]]
-[[Катэгорыя:Кривонос Ф. Синодик за веру и Церковь Христову пострадавших в Минской епархии (1818-1851 годы)]]
+[[Катэгорыя:Кривонос Ф. Синодик за веру и Церковь Христову пострадавших в Минской епархии]]
 [[Катэгорыя:Фотаздымкі]]
 ==Біяграфія==
 [[File:Нікан Вераб'ёў.jpg|300px|thumb]]
-ВЕРАБ’ЁЎ Мікалай (Нікан) Мікалаевіч, нар. 04.05.1894 у в. Мікішына Цьвярской губ., расеец, зь сялян, сьвятар Козыраўскай царквы. Жыў: Менск, вул. Безымянная. Арыштаваны 33.04.05. Асуджаны 33.06.07 «тройкай» за а/с агітацыю паводле арт. 72, 76 КК БССР на 5 гадоў ППЛ. 89.06.12 справа пераглядалася Пракуратурай БССР. КГБ РБ 24819-с
+Вераб'ёў Мікалай Мікалаевіч (царкоўнае - Нікан) - святар праваслаўнай царквы, духоўны пісьменнік. З 1956 года ігумен.
+Нарадзіўся 4 траўня 1894 года ў вёсцы Міішына Бежацкага павета Цвярской губерніі ў шматдзетнай сялянскай сям'і.
+У 1914 годзе скончыў рэальную вучэльню ў Вышэйшым Валачке і паступіў у Псіханеўралагічны інстытут у Петраградзе. Падчас вучобы ў інстытуце шмат чытаў, займаўся самаадукацыяй, спрабуючы знайсці адказы на спрадвечныя пытанні. Пасля сканчэння першага курса вырашыў не працягваць вучобу. У 1917 годзе паступіў у Маскоўскую духоўную акадэмію, але заняткі там хутка былі спынені з-за рэвалюцыі. Наступныя некалькі гадоў выкладаў у школе Вышэйшага Валачка матэматыку. Затым пераехаў у Маскву і служыў псаломшчыкам у Барысаглебскай царкве.
+красавіка 1931 года ў Вербную нядзелю ў царкве свяціцеля Мікалая Цудатворца на Козыраўскіх могілках у Мінску епіскапам Феафанам (Семяняка) пастрыжаны ў манаства з імём Нікан. 7 красавіка 1931 года. Праз два дні рукапакладзены ў сан іерадыякана. 8 студзеня 1933 года, на другі дзень свята Раства Хрыстова, у той самай царкве быў рукапакладзены ў сан іерманаха.
 [[File:Нікан Вераб'ёў 3.jpg|300px|thumb]]
+красавіка 1933 года быў арыштаваны па абвінавачанні ў антысавецкай агітацыі. Праходзіў па адной справе з архімандрытам Гаўрыілам (Горбачам), святарамі Мікалаем Цімінскім, Аляксандрам Яхневічам, манахінямі Еўфрасінняй Гутар, Еўдакіяй Лукашэвіч, Людмілай Палянскай, Наталляй Сон (Зон), актыўнымі прыхаджанамі Аленай Галкінай (н. ў 1888), Пятром Каладкевічам (1876), Ксеніяй Лецка (1892) і інш. 7 чэрвеня таго ж года па артыкулах 72 і 76 КК БССР сасланы ў сібірскія лагеры на пяць гадоў. Быў вызвалены ў 1937 годзе.
+Этапаваны ў адзін з  лагпунктаў АДПУ Камсамольска-на-Амуры Далёкаўсходняга краю. У зняволенні некаторы час знаходзіўся з епіскапам Магілёўскім Феадосіем (Вашчынскім), ад якога 19.1.1937 атрымаў своеасаблівую даведку, дзе былі і такія радкі: «Іераманах Нікан <…> крыж сярод лагерных нёс цярпліва, без тугі і смутку, падаючы сваім жыццём добры прыклад усім».
+Пасля вызвалення (1937), не маючы магчымасці працягваць свяшчэннаслужэнне, працаваў памочнікам урача ў Ніжнім Валачку. У 1944 епіскапам Калужскім Васіліем прызначаны настаяцелем Благавешчанскага храма ў Казельску (другі святар храма Рафаіл Шэйчанка адбыў у сталінскіх канцлагерах больш за 20 гадоў). З 1948 служыў у Белеве, потым у Яфрэмаве, Смаленску, Гжацку. Узведзены ў сан ігумена (1956). Аўтар успамінаў, духоўных кніг.
+Рэабілітаваны 12.6.1989 пракуратурай БССР.