Розніца паміж версіямі "Вераб'ёў Мікалай Мікалаевіч (1894)"

(Біяграфія)
 
(Не паказана2 прамежкавыя версіі таго ж удзельніка)
Радок 20: Радок 20:
 
|артыкул 1=72; 76 КК БССР
 
|артыкул 1=72; 76 КК БССР
 
|прысуд 1=5 гадоў ППЛ
 
|прысуд 1=5 гадоў ППЛ
 +
|месца адбываньня 1=Далёкаўсходні край, Камсамольск-на-Амуры
 +
|дата вызвалення 1=1937
 
|дата рэабілітацыі 1=12.06.1989
 
|дата рэабілітацыі 1=12.06.1989
 
|кім рэабілітаваны 1=Пракуратура БССР
 
|кім рэабілітаваны 1=Пракуратура БССР
Радок 26: Радок 28:
 
[[Катэгорыя:Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]]
 
[[Катэгорыя:Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]]
 
[[Катэгорыя:Праваслаўныя святары]]
 
[[Катэгорыя:Праваслаўныя святары]]
[[Катэгорыя:Кривонос Ф. Синодик за веру и Церковь Христову пострадавших в Минской епархии (1818-1851 годы)]]
+
[[Катэгорыя:Кривонос Ф. Синодик за веру и Церковь Христову пострадавших в Минской епархии]]
 
[[Катэгорыя:Фотаздымкі]]
 
[[Катэгорыя:Фотаздымкі]]
  
 
==Біяграфія==
 
==Біяграфія==
 
[[File:Нікан Вераб'ёў.jpg|300px|thumb]]
 
[[File:Нікан Вераб'ёў.jpg|300px|thumb]]
ВЕРАБ’ЁЎ Мікалай (Нікан) Мікалаевіч, нар. 04.05.1894 у в. Мікішына Цьвярской губ., расеец, зь сялян, сьвятар Козыраўскай царквы. Жыў: Менск, вул. Безымянная. Арыштаваны 33.04.05. Асуджаны 33.06.07 «тройкай» за а/с агітацыю паводле арт. 72, 76 КК БССР на 5 гадоў ППЛ. 89.06.12 справа пераглядалася Пракуратурай БССР. КГБ РБ 24819-с
+
Вераб'ёў Мікалай Мікалаевіч (царкоўнае - Нікан) - святар праваслаўнай царквы, духоўны пісьменнік. З 1956 года ігумен.
 +
 
 +
Нарадзіўся 4 траўня 1894 года ў вёсцы Міішына Бежацкага павета Цвярской губерніі ў шматдзетнай сялянскай сям'і.
 +
 
 +
У 1914 годзе скончыў рэальную вучэльню ў Вышэйшым Валачке і паступіў у Псіханеўралагічны інстытут у Петраградзе. Падчас вучобы ў інстытуце шмат чытаў, займаўся самаадукацыяй, спрабуючы знайсці адказы на спрадвечныя пытанні. Пасля сканчэння першага курса вырашыў не працягваць вучобу. У 1917 годзе паступіў у Маскоўскую духоўную акадэмію, але заняткі там хутка былі спынені з-за рэвалюцыі. Наступныя некалькі гадоў выкладаў у школе Вышэйшага Валачка матэматыку. Затым пераехаў у Маскву і служыў псаломшчыкам у Барысаглебскай царкве.
 +
 
 +
5 красавіка 1931 года ў Вербную нядзелю ў царкве свяціцеля Мікалая Цудатворца на Козыраўскіх могілках у Мінску епіскапам Феафанам (Семяняка) пастрыжаны ў манаства з імём Нікан. 7 красавіка 1931 года. Праз два дні рукапакладзены ў сан іерадыякана. 8 студзеня 1933 года, на другі дзень свята Раства Хрыстова, у той самай царкве быў рукапакладзены ў сан іерманаха.
  
 
[[File:Нікан Вераб'ёў 3.jpg|300px|thumb]]
 
[[File:Нікан Вераб'ёў 3.jpg|300px|thumb]]
[Мікалай Мікалаевіч; 4.5.1894, в. Мікшына Бежацкага пав. Цвярской губ., Расія — 7.9.1963, Гжацк, цяпер Гагарын, Расія], ігумен. Рускі. Са шматдзетнай сялянскай сям’і. Пасля сканчэння (1914) у ліку лепшых рэальнага вучылішча ў Вышнім Валачку Цвярской губ. паступіў у Петраградскі Псіха-неўралагічны (?) інстытут, які праз 2 гады пакінуў і паступіў у Маскоўскую духоўную акадэмію. Пасля яе закрыцця ў 1919 выкладаў матэматыку ў школе ў  Сасновіцах, потым пераехаў у Маскву, служыў псаломшчыкам у Барыса-Глебскім храме. 7.4.1931 у Мінску епіскапам Мінскім Феафанам (Семянякам) пастрыжаны ў манашаскі сан з імем Нікан і рукапаложаны ў іерадыякана, 26.12.1932 — у іераманаха. Служыў у Мікалаеўскай царкве пас. Козырава (цяпер у межах Мінска.) Арыштаваны 5.4.1933 у Мінску ў доме па вул. Безымяннай. Праходзіў па адной справе з архімандрытам Гаўрыілам (Горбачам), святарамі Мікалаем Цімінскім, Аляксандрам Яхневічам, манахінямі Еўфрасінняй Гутар, Еўдакіяй Лукашэвіч, Людмілай Палянскай, Наталляй Сон (Зон), актыўнымі прыхаджанамі Аленай Галкінай (н. ў 1888), Пятром Каладкевічам (1876), Ксеніяй Лецка (1892) і інш. Асуджаны 7.6.1933 асобай нарадай пры АДПУ за «антысавецкую агітацыю» дa 5 гадоў ППК. Этапаваны ў адзін з  лагпунктаў АДПУ Камсамольска-на-Амуры Далёкаўсходняга краю. У зняволенні некаторы час знаходзіўся з епіскапам Магілёўскім Феадосіем (Вашчынскім), ад якога 19.1.1937 атрымаў своеасаблівую даведку, дзе былі і такія радкі: «Іераманах Нікан <…> крыж сярод лагерных нёс цярпліва, без тугі і смутку, падаючы сваім жыццём добры прыклад усім». Пасля вызвалення (1937), не маючы магчымасці працягваць свяшчэннаслужэнне, працаваў памочнікам урача ў Ніжнім Валачку. У 1944 епіскапам Калужскім Васіліем прызначаны настаяцелем Благавешчанскага храма ў Казельску (другі святар храма Рафаіл Шэйчанка адбыў у сталінскіх канцлагерах больш за 20 гадоў). З 1948 служыў у Белеве, потым у Яфрэмаве, Смаленску, Гжацку. Узведзены ў сан ігумена (1956). Аўтар успамінаў, духоўных кніг. Рэабілітаваны 12.6.1989 пракуратурай БССР. Групавая справа Н. і інш. № 24819-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі.
+
 
 +
5 красавіка 1933 года быў арыштаваны па абвінавачанні ў антысавецкай агітацыі. Праходзіў па адной справе з архімандрытам Гаўрыілам (Горбачам), святарамі Мікалаем Цімінскім, Аляксандрам Яхневічам, манахінямі Еўфрасінняй Гутар, Еўдакіяй Лукашэвіч, Людмілай Палянскай, Наталляй Сон (Зон), актыўнымі прыхаджанамі Аленай Галкінай (н. ў 1888), Пятром Каладкевічам (1876), Ксеніяй Лецка (1892) і інш. 7 чэрвеня таго ж года па артыкулах 72 і 76 КК БССР сасланы ў сібірскія лагеры на пяць гадоў. Быў вызвалены ў 1937 годзе.
 +
 
 +
Этапаваны ў адзін з  лагпунктаў АДПУ Камсамольска-на-Амуры Далёкаўсходняга краю. У зняволенні некаторы час знаходзіўся з епіскапам Магілёўскім Феадосіем (Вашчынскім), ад якога 19.1.1937 атрымаў своеасаблівую даведку, дзе былі і такія радкі: «Іераманах Нікан <…> крыж сярод лагерных нёс цярпліва, без тугі і смутку, падаючы сваім жыццём добры прыклад усім».
 +
 
 +
Пасля вызвалення (1937), не маючы магчымасці працягваць свяшчэннаслужэнне, працаваў памочнікам урача ў Ніжнім Валачку. У 1944 епіскапам Калужскім Васіліем прызначаны настаяцелем Благавешчанскага храма ў Казельску (другі святар храма Рафаіл Шэйчанка адбыў у сталінскіх канцлагерах больш за 20 гадоў). З 1948 служыў у Белеве, потым у Яфрэмаве, Смаленску, Гжацку. Узведзены ў сан ігумена (1956). Аўтар успамінаў, духоўных кніг.
 +
 
 +
Рэабілітаваны 12.6.1989 пракуратурай БССР.

Актуальная версія на 01:10, 18 жніўня 2018

Nikan Verabiou.jpg
  • Дата нараджэння: 4 травень 1894 г.
  • Варыянты імя: Вераб’ёў Нікан
  • Месца нараджэння: Цвярская губ., Бежацкі павет, в. Мікішына
  • Пол: мужчына
  • Нацыянальнасць: рускі
  • Сацыяльнае паходжанне: сялянскае
  • Адукацыя: няск. вышэйшая
  • Прафесія / месца працы: Святар, царква на Козыраўскіх могілках
  • Месца пражывання: БССР, г. Мінск, вул. Безымянная
  • Дата смерці: 7 верасень 1963 г.
  • Месца смерці: г. Гагарын

  • Дата арышту: 5 красавiк 1933 г.
  • Абвінавачанне: Антысавецкая агітацыя
  • Дата асуджэння: 7 чэрвень 1933 г.
  • Орган, які вынес прысуд: Тройка
  • Артыкул: 72; 76 КК БССР
  • Прысуд: 5 гадоў ППЛ
  • Месца адбывання: Далёкаўсходні край, Камсамольск-на-Амуры
  • Дата вызвалення: 1937 г.
  • Дата рэабілітацыі: 12 чэрвень 1989 г.
  • Орган, які рэабілітаваў: Пракуратура БССР

Біяграфія

Нікан Вераб'ёў.jpg

Вераб'ёў Мікалай Мікалаевіч (царкоўнае - Нікан) - святар праваслаўнай царквы, духоўны пісьменнік. З 1956 года ігумен.

Нарадзіўся 4 траўня 1894 года ў вёсцы Міішына Бежацкага павета Цвярской губерніі ў шматдзетнай сялянскай сям'і.

У 1914 годзе скончыў рэальную вучэльню ў Вышэйшым Валачке і паступіў у Псіханеўралагічны інстытут у Петраградзе. Падчас вучобы ў інстытуце шмат чытаў, займаўся самаадукацыяй, спрабуючы знайсці адказы на спрадвечныя пытанні. Пасля сканчэння першага курса вырашыў не працягваць вучобу. У 1917 годзе паступіў у Маскоўскую духоўную акадэмію, але заняткі там хутка былі спынені з-за рэвалюцыі. Наступныя некалькі гадоў выкладаў у школе Вышэйшага Валачка матэматыку. Затым пераехаў у Маскву і служыў псаломшчыкам у Барысаглебскай царкве.

5 красавіка 1931 года ў Вербную нядзелю ў царкве свяціцеля Мікалая Цудатворца на Козыраўскіх могілках у Мінску епіскапам Феафанам (Семяняка) пастрыжаны ў манаства з імём Нікан. 7 красавіка 1931 года. Праз два дні рукапакладзены ў сан іерадыякана. 8 студзеня 1933 года, на другі дзень свята Раства Хрыстова, у той самай царкве быў рукапакладзены ў сан іерманаха.

Нікан Вераб'ёў 3.jpg

5 красавіка 1933 года быў арыштаваны па абвінавачанні ў антысавецкай агітацыі. Праходзіў па адной справе з архімандрытам Гаўрыілам (Горбачам), святарамі Мікалаем Цімінскім, Аляксандрам Яхневічам, манахінямі Еўфрасінняй Гутар, Еўдакіяй Лукашэвіч, Людмілай Палянскай, Наталляй Сон (Зон), актыўнымі прыхаджанамі Аленай Галкінай (н. ў 1888), Пятром Каладкевічам (1876), Ксеніяй Лецка (1892) і інш. 7 чэрвеня таго ж года па артыкулах 72 і 76 КК БССР сасланы ў сібірскія лагеры на пяць гадоў. Быў вызвалены ў 1937 годзе.

Этапаваны ў адзін з  лагпунктаў АДПУ Камсамольска-на-Амуры Далёкаўсходняга краю. У зняволенні некаторы час знаходзіўся з епіскапам Магілёўскім Феадосіем (Вашчынскім), ад якога 19.1.1937 атрымаў своеасаблівую даведку, дзе былі і такія радкі: «Іераманах Нікан <…> крыж сярод лагерных нёс цярпліва, без тугі і смутку, падаючы сваім жыццём добры прыклад усім».

Пасля вызвалення (1937), не маючы магчымасці працягваць свяшчэннаслужэнне, працаваў памочнікам урача ў Ніжнім Валачку. У 1944 епіскапам Калужскім Васіліем прызначаны настаяцелем Благавешчанскага храма ў Казельску (другі святар храма Рафаіл Шэйчанка адбыў у сталінскіх канцлагерах больш за 20 гадоў). З 1948 служыў у Белеве, потым у Яфрэмаве, Смаленску, Гжацку. Узведзены ў сан ігумена (1956). Аўтар успамінаў, духоўных кніг.

Рэабілітаваны 12.6.1989 пракуратурай БССР.