Розніца паміж версіямі "Галадзед Вера Сцяпанаўна (1900)"

(Біяграфія)
(Біяграфія)
 
(Не паказана5 прамежкавых версій таго ж удзельніка)
Радок 1: Радок 1:
 
{{Шаблон:Фармуляр
 
{{Шаблон:Фармуляр
|крыніцы дадзеных=[http://www.svaboda.org/a/24812245.html Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]
 
|дата асуджэння 1=28.11.1937
 
 
|дата нараджэння=11.01.1900
 
|дата нараджэння=11.01.1900
|адукацыя=сярэд. адук.
+
|варыянты імя=Голодед Вера Степановна
|сацыяльнае паходжанне=зь сялян
+
|месца нараджэння=Віленская губерня (Гродзенская вобл.), г. Ліда
|месца нараджэння=у г. Ліда Віленскай губ.
+
|пол=жанчына
 
|нацыянальнасць=беларуска
 
|нацыянальнасць=беларуска
 +
|сацыяльнае паходжанне=сялянскае
 +
|адукацыя=сярэдняя
 +
|прафесія / месца працы=хатняя гаспадыня
 +
|месца пражывання=БССР, г. Мінск, Другі дом Саветаў, кв. 8
 +
|архіўная справа=КДБ РБ 6616-с
 +
|крыніцы дадзеных=[http://www.svaboda.org/a/24812245.html Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]
 
|дата арышту 1=28.06.1937
 
|дата арышту 1=28.06.1937
|архіўная справа=КГБ РБ 6616-с
+
|абвінавачванне 1=Жонка ворага народа
 +
|дата асуджэння 1=28.11.1937
 +
|кім асуджаны 1=Асобая нарада пры НКУС СССР
 +
|артыкул 1=24-68, 76 КК
 +
|прысуд 1=8 гадоў ППЛ
 +
|дата рэабілітацыі 1=12.05.1956
 +
|кім рэабілітаваны 1=Вайсковая калегія Вярхоўнага суда СССР
 
}}
 
}}
  
Радок 22: Радок 32:
 
==Біяграфія==
 
==Біяграфія==
  
ГАЛАДЗЕД Вера Сьцяпанаўна, нар. 11.01.1900 у г. Ліда Віленскай губ., беларуска, зь сялян, сярэд. адук., хатняя гаспадыня. Жыла: Менск, вул. К.Маркса, 2-гі Дом Саветаў, кв. 8. Арыштаваная 37.06.28. Асуджаная 37.11.28 «асобай нарадай» як жонка ворага народа старшыні Саўнаркаму БССР Голодеда М. М. паводле арт. 24-68, 76 КК на 8 гадоў ППЛ. 56.05.12 Вайсковая калегія Вярх. суду СССР. КГБ РБ 6616-с
+
<center>[[Файл:Галадзед Мікалай Мацвеевіч (1894) 2.jpg|400px|Галадзед Мікалай Мацвеевіч з Верай Сцяпанаўнай, дачкой Валянцінай і сынам Леанідам, 1934 г.]]</center>
  
 
==Успаміны дачкі, Беляковай Валянціны Мікалаеўны==
 
==Успаміны дачкі, Беляковай Валянціны Мікалаеўны==
  
... Маці вярнулася ў Мінск, каб забраць на кватэры якія-небудзь рэчы, бо мы засталіся без сродкаў на існаванне. Праз паўгадзіны, як яна пераступіла парог кватэры, яе аршытавалі. Бацькі да таго часу ўжо не было ў жывых. Чатыры месяцы маму трымалі ў адзіночцы, дзе яна была ў вельмі цяжкім стане, бо здароўе ў яе заўсёды было кепскае. Потым два месяцы - у агульнай камеры, але тут ужо, як гавораць, "на миру и смерть красна". Потым - лагер, куды выслалі таксама вялікую групу жонак беларускіх наркомаў. Вельмі падтрымала маму жонка намесніка Наркома замежных спраў СССР Мікалая Мікалаевіч Крэсцінскага, якая гаварыла: "Вера Сцяпанаўна, вазьміце сябе ў рукі, трэба жыць, бо не можа быць, каб гэта ўсё так засталося. Мы з мужам прайшлі царскія турмы, цяпер вось свае пасадзілі, але без сілы духу, без веры ў справядліваць вытрымаць нелга".
+
... Маці вярнулася ў Мінск, каб забраць на кватэры якія-небудзь рэчы, бо мы засталіся без сродкаў на існаванне. Праз паўгадзіны, як яна пераступіла парог кватэры, яе аршытавалі. Бацькі да таго часу ўжо не было ў жывых. Чатыры месяцы маму трымалі ў адзіночцы, дзе яна была ў вельмі цяжкім стане, бо здароўе ў яе заўсёды было кепскае. Потым два месяцы - у агульнай камеры, але тут ужо, як гавораць, "на миру и смерть красна". Потым - лагер, куды выслалі таксама вялікую групу жонак беларускіх наркомаў. Вельмі падтрымала маму жонка намесніка Наркома замежных спраў СССР Мікалая Мікалаевіч Крэсцінскага, якая гаварыла: "Вера Сцяпанаўна, вазьміце сябе ў рукі, трэба жыць, бо не можа быць, каб гэта ўсё так засталося. Мы з мужам прайшлі царскія турмы, цяпер вось свае пасадзілі, але без сілы духу, без веры ў справядліваць вытрымаць нельга".
  
У лагеры было вельмі многа рэпрэсіраваных грузінак - жонак дзяржаўных і палітычных дзеячаў рэспублікі. Дык вось, яны дапамагалі астатнім згушчаным малаком, якое ім дасылалі з Грузіі цэлымі скрынкамі іх родзічы. Да таго ж у пасылках былі і кнігі. Гэта вельмі падтрымлівала маму і іншых зняволеных, якіх выратавала ўзаемадапамога. Зняволенне мамы доўжылася з 28 чэрвеня 1937 года па 28 чэрвеня 1945 года. А потым яшчэ цэлы год так званага вольнага пасялення: работа на фабрыцы пад наглядам у той жа мясцовасці...
+
У лагеры было вельмі многа рэпрэсіраваных грузінак - жонак дзяржаўных і палітычных дзеячаў рэспублікі. Дык вось, яны дапамагалі астатнім згушчаным малаком, якое ім дасылалі з Грузіі цэлымі скрынкамі іх родзічы. Да таго ж у пасылках былі і кнігі. Гэта вельмі падтрымлівала маму і іншых зняволеных, якіх выратавала ўзаемадапамога. Зняволенне мамы доўжылася з 28 чэрвеня 1937 года па 28 чэрвеня 1945 года. А потым яшчэ цэлы год так званага вольнага пасялення: работа на фабрыцы пад наглядам у той жа мясцовасці...
  
 
Паводле: Л. Крушынская. Праўду адстаяць здолеў... // Літаратура і мастацтва, №31 (3441), 29.07.1988 г.
 
Паводле: Л. Крушынская. Праўду адстаяць здолеў... // Літаратура і мастацтва, №31 (3441), 29.07.1988 г.

Актуальная версія на 23:02, 21 мая 2017

  • Дата нараджэння: 11 студзень 1900 г.
  • Варыянты імя: Голодед Вера Степановна
  • Месца нараджэння: Віленская губерня (Гродзенская вобл.), г. Ліда
  • Пол: жанчына
  • Нацыянальнасць: беларуска
  • Сацыяльнае паходжанне: сялянскае
  • Адукацыя: сярэдняя
  • Прафесія / месца працы: хатняя гаспадыня
  • Месца пражывання: БССР, г. Мінск, Другі дом Саветаў, кв. 8

  • Дата арышту: 28 чэрвень 1937 г.
  • Абвінавачанне: Жонка ворага народа
  • Дата асуджэння: 28 лiстапад 1937 г.
  • Орган, які вынес прысуд: Асобая нарада пры НКУС СССР
  • Артыкул: 24-68, 76 КК
  • Прысуд: 8 гадоў ППЛ
  • Дата рэабілітацыі: 12 травень 1956 г.
  • Орган, які рэабілітаваў: Вайсковая калегія Вярхоўнага суда СССР

Рэпрэсаваныя сваякі

Муж: Галадзед Мікалай Мацвеевіч (1894)

Біяграфія

Галадзед Мікалай Мацвеевіч з Верай Сцяпанаўнай, дачкой Валянцінай і сынам Леанідам, 1934 г.

Успаміны дачкі, Беляковай Валянціны Мікалаеўны

... Маці вярнулася ў Мінск, каб забраць на кватэры якія-небудзь рэчы, бо мы засталіся без сродкаў на існаванне. Праз паўгадзіны, як яна пераступіла парог кватэры, яе аршытавалі. Бацькі да таго часу ўжо не было ў жывых. Чатыры месяцы маму трымалі ў адзіночцы, дзе яна была ў вельмі цяжкім стане, бо здароўе ў яе заўсёды было кепскае. Потым два месяцы - у агульнай камеры, але тут ужо, як гавораць, "на миру и смерть красна". Потым - лагер, куды выслалі таксама вялікую групу жонак беларускіх наркомаў. Вельмі падтрымала маму жонка намесніка Наркома замежных спраў СССР Мікалая Мікалаевіч Крэсцінскага, якая гаварыла: "Вера Сцяпанаўна, вазьміце сябе ў рукі, трэба жыць, бо не можа быць, каб гэта ўсё так засталося. Мы з мужам прайшлі царскія турмы, цяпер вось свае пасадзілі, але без сілы духу, без веры ў справядліваць вытрымаць нельга".

У лагеры было вельмі многа рэпрэсіраваных грузінак - жонак дзяржаўных і палітычных дзеячаў рэспублікі. Дык вось, яны дапамагалі астатнім згушчаным малаком, якое ім дасылалі з Грузіі цэлымі скрынкамі іх родзічы. Да таго ж у пасылках былі і кнігі. Гэта вельмі падтрымлівала маму і іншых зняволеных, якіх выратавала ўзаемадапамога. Зняволенне мамы доўжылася з 28 чэрвеня 1937 года па 28 чэрвеня 1945 года. А потым яшчэ цэлы год так званага вольнага пасялення: работа на фабрыцы пад наглядам у той жа мясцовасці...

Паводле: Л. Крушынская. Праўду адстаяць здолеў... // Літаратура і мастацтва, №31 (3441), 29.07.1988 г.