Розніца паміж версіямі "Голуб Іосіф Антонавіч (1889)"
(Тэг: formularedit) |
(Тэг: formularedit) |
||
(Не паказана3 прамежкавыя версіі таго ж удзельніка) | |||
Радок 11: | Радок 11: | ||
|дата смерці=20.10.1971 | |дата смерці=20.10.1971 | ||
|месца смерці=ЛітССР, г. Вільнюс | |месца смерці=ЛітССР, г. Вільнюс | ||
+ | |месца пахавання=Літва, г. Вільнюс, Ефрасінеўскія могілкі | ||
|архіўная справа=КДБ РБ 29110-с | |архіўная справа=КДБ РБ 29110-с | ||
|крыніцы дадзеных=[http://www.svaboda.org/a/24812245.html Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)] | |крыніцы дадзеных=[http://www.svaboda.org/a/24812245.html Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)] | ||
Радок 28: | Радок 29: | ||
[[Катэгорыя:Праваслаўныя святары]] | [[Катэгорыя:Праваслаўныя святары]] | ||
[[Катэгорыя:Фотаздымкі]] | [[Катэгорыя:Фотаздымкі]] | ||
+ | [[Катэгорыя:Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя праваслаўныя свяшчэнна- i царкоўнаслужыцелi Беларусi]] | ||
==Біяграфія== | ==Біяграфія== | ||
− | ГОЛУБ Язэп Антонавіч, | + | ГОЛУБ Язэп Антонавіч - праваслаўны святар, протаіерэй, настаяцель царквы ў пасёлку Козырава. |
+ | |||
+ | Нарадзіўся ў 1889 г. у г. Маладзечна. Скончыў Віленскую духоўную семінарыю (1924 г.), у 1925 г. рукапаложаны ў іерэя і прызначаны настаяцеле Раства-Багародзіцкай царквы в. Гняздзілава Барысаўскага павета Мінскай губерні (зараз Докшыцкі раён Віцебскай вобл.). | ||
+ | |||
+ | Падчас Другой сусветнай вайны заставаўся на акупаванай тэрыторыі. У 1943 мітрапалітам Панцеляіманам (Ражноўскім) прызначаны другім святаром чыгуначнай царквы ў Мінску (цяпер р-н вул. Мяснікова) з абавязкам пабудовы храма ў пас. Козырава (цяпер у межах Мінска). З 1944 настаяцель Мікалаеўскай (чыгуначнай) царквы пас. Козырава. Узведзены ў сан протаіерэя. Разам з протаіерэем Іаанам Кур’янам і прыхаджанамі ў 1943 аднавіў спаленую ў 1935 па загаду бальшавіцкіх уладаў Мікалаеўскую царкву. | ||
+ | |||
+ | Арыштаваны 24 снежня 1944 г. за тое, што "у цяжкае вайсковае ліхалецце аднавіў раней спалены ўладамі храм у Козырава". Асуджаны 01.12.1945 «асобай нарадай» за антысавецкую агітацыю паводле арт. 72б КК БССР на 5 гадоў ППЛ. Пакаранне адбываў у Паўночна-уральскім лагеры (Свярдлоўская вобл., пас. Сосьва). | ||
+ | |||
+ | Вярнуўся на Радзіму ў 1949 г., стаў настаяцелем Раства-Багародзіцкай царквы ў г.пас. Круглае Магілёўскай вобл. З 1952 г. жыў і служыў на Паўночным Каўказе. | ||
+ | |||
+ | Рэабілітаваны 23.10.1989 пракуратурай БССР. Асабовая справа Г. № 29110-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі. |
Актуальная версія на 20:29, 18 лістапада 2018
- Дата нараджэння: 1889 г.
- Варыянты імя: Голуб Иосиф Антонович
- Месца нараджэння: Віленская губ., г. Маладзечна
- Пол: мужчына
- Нацыянальнасць: беларус
- Адукацыя: сярэдняя
- Прафесія / месца працы: Святар, Козыраўская царква
- Месца пражывання: БССР, г. Мінск, вул. Козырава
- Дата смерці: 20 кастрычнiк 1971 г.
- Месца смерці: ЛітССР, г. Вільнюс
- Месца пахавання: Літва, г. Вільнюс, Ефрасінеўскія могілкі
- Дата арышту: 24 снежань 1944 г.
- Абвінавачанне: Антысавецкая агітацыя
- Дата асуджэння: 1 снежань 1945 г.
- Орган, які вынес прысуд: Асобая нарада
- Артыкул: 72б КК БССР
- Прысуд: 5 гадоў ППЛ
- Месца адбывання: Паўночна-уральскі лагер (пас. Сосьва)
- Дата рэабілітацыі: 23 кастрычнiк 1989 г.
- Орган, які рэабілітаваў: Пракуратура БССР
- Архіўная справа: КДБ РБ 29110-с
- Крыніцы дадзеных: Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)
Біяграфія
ГОЛУБ Язэп Антонавіч - праваслаўны святар, протаіерэй, настаяцель царквы ў пасёлку Козырава.
Нарадзіўся ў 1889 г. у г. Маладзечна. Скончыў Віленскую духоўную семінарыю (1924 г.), у 1925 г. рукапаложаны ў іерэя і прызначаны настаяцеле Раства-Багародзіцкай царквы в. Гняздзілава Барысаўскага павета Мінскай губерні (зараз Докшыцкі раён Віцебскай вобл.).
Падчас Другой сусветнай вайны заставаўся на акупаванай тэрыторыі. У 1943 мітрапалітам Панцеляіманам (Ражноўскім) прызначаны другім святаром чыгуначнай царквы ў Мінску (цяпер р-н вул. Мяснікова) з абавязкам пабудовы храма ў пас. Козырава (цяпер у межах Мінска). З 1944 настаяцель Мікалаеўскай (чыгуначнай) царквы пас. Козырава. Узведзены ў сан протаіерэя. Разам з протаіерэем Іаанам Кур’янам і прыхаджанамі ў 1943 аднавіў спаленую ў 1935 па загаду бальшавіцкіх уладаў Мікалаеўскую царкву.
Арыштаваны 24 снежня 1944 г. за тое, што "у цяжкае вайсковае ліхалецце аднавіў раней спалены ўладамі храм у Козырава". Асуджаны 01.12.1945 «асобай нарадай» за антысавецкую агітацыю паводле арт. 72б КК БССР на 5 гадоў ППЛ. Пакаранне адбываў у Паўночна-уральскім лагеры (Свярдлоўская вобл., пас. Сосьва).
Вярнуўся на Радзіму ў 1949 г., стаў настаяцелем Раства-Багародзіцкай царквы ў г.пас. Круглае Магілёўскай вобл. З 1952 г. жыў і служыў на Паўночным Каўказе.
Рэабілітаваны 23.10.1989 пракуратурай БССР. Асабовая справа Г. № 29110-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі.