Розніца паміж версіямі "Лісоўскі Адам Язэпавіч (1884)"
(→Біяграфія) |
|||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Шаблон:Фармуляр | {{Шаблон:Фармуляр | ||
+ | |фотаздымак=Адам Лісоўскі.jpeg | ||
|імя па-руску=Лисовский Адам Иосифович | |імя па-руску=Лисовский Адам Иосифович | ||
|дата нараджэння=18.01.1884 | |дата нараджэння=18.01.1884 | ||
Радок 22: | Радок 23: | ||
[[Катэгорыя:Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі]] | [[Катэгорыя:Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі]] | ||
[[Катэгорыя:Духавенства і рэлігійныя дзеячы]] | [[Катэгорыя:Духавенства і рэлігійныя дзеячы]] | ||
+ | [[Катэгорыя:Фотаздымкі]] | ||
==Біяграфія== | ==Біяграфія== | ||
+ | |||
+ | |||
[6(18).1.1884, в. Каранды Ашмянскага пав. Віленскай губ., цяпер Смаргонскі р-н Гродзенскай вобл. — 9.10.1929, Варшава], рыма-каталіцкі святар, перакладчык. Скончыў Віленскую духоўную каталіцкую семінарыю, Мітрапалітальную духоўную каталіцкую акадэмію ў Пецярбургу (1906). Пасвечаны ў святары ў 1907. Вучыўся ў Інсбруку (Аўстрыя, 1908—09), Мюнхене (1909—10). Быў святаром у парафіях Беларусі і Расіі. Спрыяў увядзенню бел. мовы ў жыццё касцёла. Да з’езду бел. ксяндзоў у Мінску ў 1917 падрыхтаваў рэферат «Беларускі рух і яго адносіны да жыцця касцельнага, а таксама да акцыі каталіцкай у Беларусі». З 1917 служыў у касцёлах Міншчыны. У 1922 узначаліў Мінскі дэканат. Выступіў супраць канфіскацыі касцёльнай маёмасці. Арыштаваны ДПУ 31.5.1922; прыгавораны да смяротнага пакарання, замененага 5 гадамі зняволення. Знаходзіўся ў зняволенні ў турмах Мінска, Масквы («Бутырка»), Яраслаўля. 28.4.1924 у выніку абмену палітвязняў перададзены польскім уладам. Канонік Пінскага капітула. Пераклаў на бел. мову кнігі Новага Запавету. Пахаваны ў Кляшчэлях Бельскага пав. (Польшча). | [6(18).1.1884, в. Каранды Ашмянскага пав. Віленскай губ., цяпер Смаргонскі р-н Гродзенскай вобл. — 9.10.1929, Варшава], рыма-каталіцкі святар, перакладчык. Скончыў Віленскую духоўную каталіцкую семінарыю, Мітрапалітальную духоўную каталіцкую акадэмію ў Пецярбургу (1906). Пасвечаны ў святары ў 1907. Вучыўся ў Інсбруку (Аўстрыя, 1908—09), Мюнхене (1909—10). Быў святаром у парафіях Беларусі і Расіі. Спрыяў увядзенню бел. мовы ў жыццё касцёла. Да з’езду бел. ксяндзоў у Мінску ў 1917 падрыхтаваў рэферат «Беларускі рух і яго адносіны да жыцця касцельнага, а таксама да акцыі каталіцкай у Беларусі». З 1917 служыў у касцёлах Міншчыны. У 1922 узначаліў Мінскі дэканат. Выступіў супраць канфіскацыі касцёльнай маёмасці. Арыштаваны ДПУ 31.5.1922; прыгавораны да смяротнага пакарання, замененага 5 гадамі зняволення. Знаходзіўся ў зняволенні ў турмах Мінска, Масквы («Бутырка»), Яраслаўля. 28.4.1924 у выніку абмену палітвязняў перададзены польскім уладам. Канонік Пінскага капітула. Пераклаў на бел. мову кнігі Новага Запавету. Пахаваны ў Кляшчэлях Бельскага пав. (Польшча). |
Версія ад 23:59, 21 студзеня 2018
- Дата нараджэння: 18 студзень 1884 г.
- Імя па-руску: Лисовский Адам Иосифович
- Месца нараджэння: Віленская губ., Ашмянскі павет (Гродзенская вобл., Смаргонскі раён), в. Каранды
- Пол: мужчына
- Адукацыя: вышэйшая духоўная
- Прафесія / месца працы: рымска-каталіцкі святар
- Дата смерці: 9 кастрычнiк 1929 г.
- Месца смерці: Польшча, г. Варшава
- Месца пахавання: Польшча, Бельскі павет, Кляшчэлі
- Дзе і кім арыштаваны: ДПУ
- Дата арышту: 31 травень 1922 г.
- Прысуд: ВМП (заменена на 5 гадоў зняволення)
- Месца адбывання: БССР, г. Мінск; РСФСР, г. Масква, Бутырская турма; РСФСР, г. Яраслаўль
- Дата вызвалення: 28 красавiк 1924 г.
- Падставы вызвалення: Абмен палітвязнямі
Біяграфія
[6(18).1.1884, в. Каранды Ашмянскага пав. Віленскай губ., цяпер Смаргонскі р-н Гродзенскай вобл. — 9.10.1929, Варшава], рыма-каталіцкі святар, перакладчык. Скончыў Віленскую духоўную каталіцкую семінарыю, Мітрапалітальную духоўную каталіцкую акадэмію ў Пецярбургу (1906). Пасвечаны ў святары ў 1907. Вучыўся ў Інсбруку (Аўстрыя, 1908—09), Мюнхене (1909—10). Быў святаром у парафіях Беларусі і Расіі. Спрыяў увядзенню бел. мовы ў жыццё касцёла. Да з’езду бел. ксяндзоў у Мінску ў 1917 падрыхтаваў рэферат «Беларускі рух і яго адносіны да жыцця касцельнага, а таксама да акцыі каталіцкай у Беларусі». З 1917 служыў у касцёлах Міншчыны. У 1922 узначаліў Мінскі дэканат. Выступіў супраць канфіскацыі касцёльнай маёмасці. Арыштаваны ДПУ 31.5.1922; прыгавораны да смяротнага пакарання, замененага 5 гадамі зняволення. Знаходзіўся ў зняволенні ў турмах Мінска, Масквы («Бутырка»), Яраслаўля. 28.4.1924 у выніку абмену палітвязняў перададзены польскім уладам. Канонік Пінскага капітула. Пераклаў на бел. мову кнігі Новага Запавету. Пахаваны ў Кляшчэлях Бельскага пав. (Польшча).