Саланевіч Іван Лук'янавіч (1891)

• Дата нараджэння: 13 лiстапад 1891 г.
• Імя па-руску: Солоневич Иван Лукьянович
• Месца нараджэння: Гродзенская губ., Бельскі пав. (Падляскае ваяводства), г. Цеханавец
• Пол: мужчына
• Нацыянальнасць: беларус
• Адукацыя: вышэйшая
• Прафесія / месца працы: Публіцыст, пісьменнік, выдавец
• Месца пражывання: РСФСР, г. Масква, ст. Салтыкоўка, вул. Лугавая, 12
• Партыйнасць: б/п

• Дата смерці: 24 красавiк 1953 г.
• Месца смерці: Уругвай, Мантэвідэа

---

• Дата арышту: 9 верасень 1933 г.
• Дата асуджэння: 28 лiстапад 1933 г.
• Орган, які вынес прысуд: Тройка ПП АДПУ у Ленінградскай вайсковай акрузе
• Артыкул: 58-6; 58-10
• Прысуд: 8 гадоў ППЛ
• Дата вызвалення: жнiвень 1934 г.
• Падставы вызвалення: Уцёк з лагера
• Дата рэабілітацыі: 20 лiпень 1989 г.
• Орган, які рэабілітаваў: Вайсковая пракуратура Ленінградскай вайсковай акругі

---

• Крыніцы дадзеных: Ціхаміраў А. Никандров Нил. Иван Солоневич: народный монархист. – Москва, 2007; Sołoniewicz Iwan, Rosja w łagrze, Warszawa 2007, “Беларускі гістарычны агляд”, Т. 15, сшыткi 1-2 (28-29), снежань 2008, с. 429-436 [1]; Ціхаміраў А. Саланевічы і Гродна, “ARCHE”, 2010, № 1-2, c. 185-193; Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, т. II;

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям'і настаўніка Лук'яна Міхайлавіча Саланевіча і Юліі Вікенцьеўны, у дзявоцтве Ярушкевіч. Абодва дзяды былі святарамі. Вучыўся ў Гродзенскай і Віленскай гімназіях (да 1912 года). Падчас вучобы Іван выступаў з публіцыстычнымі артыкуламі ў газеце «Северо-Западная жизнь».

Пасля заканчэння гімназіі паступіў на юрыдычны факультэт Петраградскага ўніверсітэта, пасля заканчэння якога (1916) працаваў журналістам. Падчас Грамадзянскай вайны ваяваў у Белай арміі. Быў засуджаны да смерці ў Адэскім ЧК (1920), але быў вызвалены таварышамі, якія знішчылі, да таго ж, усе дакументы. Пакінуць Расію ў 1920-х гадах не змог з-за захворвання тыфам (па іншай версіі з-за хваробы сына). Жыў у Маскве, працаваў журналістам.

Займаўся цяжкай атлетыкай. На лютаўскім Усерасійскім чэмпіянаце 1914 года ў Рызе, заявіўшыся ў цяжкай вазе (звыш 82,5 кг) пры ўласнай вазе 81 кг, заняў другое месца — 437,2 кг у пяціборстве. Пазней стаў прафесійным барацьбітом і цяжкаатлетам.

У 1933 года пры спробе ўцёкаў з СССР арыштаваны разам з братам (таксама спартсменам) і сынам. Усе трое былі асуджаны на 8 гадоў і адпраўленыя ў лагеры ў Карэлію на Салаўкі, адкуль неўзабаве здолелі збегчы ў Фінляндыю.

З Фінляндыі Саланевіч пераязджае ў Балгарыю, дзе выступае з артыкуламі і выдае газету «Голас Расіі» (1936—1938), якія выклікалі вялікі рэзананс у колах рускіх эмігрантаў. У 1936 годзе выходзіць кніга «Расія ў канцлагеры», якая атрымала вялікую вядомасць і была адразу перавыдана на шэрагу еўрапейскіх моў. У 1938 годзе на Саланевіча быў зроблены замах, загінула яго жонка, Тамара Уладзіміраўна.

Пасля замаху Іван Лук'янавіч пераязджае ў Германію, дзе працягвае публіцыстычную і пісьменніцкую дзейнасць (тут ён піша кнігі «Дыктатура сволачы», «Дыктатура імпатэнтаў», «Вялікая фальшыўка Лютага», «Дыктатура пласта», «Белая імперыя»), выдае газеты «Наша газета» (1938—1940), «Радзіма» (1940).

Пасля пачатку Вялікай Айчыннай вайны адмаўляецца выступіць у падтрымку Гітлера, за што быў некалькі разоў арыштаваны, а затым сасланы ў Тэмпельбург. У 1948 годзе пераязджае ў Аргенціну, дзе засноўвае газету «Наша краіна» (якая выдаецца дасюль), стварае Народна-Манархічны рух (які існуе дасюль). У Аргенціне ён выдае кнігі «Народная Манархія» (асноўная праца яго жыцця, найбольш вядомы твор), «Дыктатура імпатэнтаў», «Дыктатура пласта», «Раман у Палацы Працы», «Гаспадары», «Што кажа Іван Саланевіч аб Цары і манархіі, аб бальшавізме, аб рускай эміграцыі, аб „Штабс-капітанскім“ (Народна-Манархічным) Руху», «Вялікая фальшыўка Лютага» і іншыя артыкулы. Акрамя таго, ён выдаў працы сваіх аднадумцаў — Башылава, М. Спасоўскага, Н. Патоцкага, М. Зазыкіна, Б. Шыраева, Н. Былова і іншых.

У канцы жыцця пераязджае ў Уругвай. Памёр 27 красавіка 1953 г. у Монтавідэа пасля аперацыі рака страўніка. Пахаваны ў Мантэвідэа, на Англійскіх могілках.