Прагляд зыходнага тэксту старонкі Яркін Віктар Іванавіч (1889)

{{Шаблон:Фармуляр
|фотаздымак=Jarkin Wiktar.jpg
|імя па-руску=Яркин Виктор Иванович
|дата нараджэння=29.11.1889
|месца нараджэння=Яраслаўская губ., Раманавабарысаглебскі павет (Яраслаўская вобл.),  в. Дзякоўскае
|пол=мужчына
|нацыянальнасць=рускі
|адукацыя=сярэдняя
|прафесія / месца працы=Начальнік службы пуці Днепрадзвінскага параходства, г. Гомель
|месца пражывання=БССР, г. Гомель
|дата расстрэлу=29.10.1937
|месца смерці=БССР, г. Мінск, турма НКУС
|крыніцы дадзеных=[http://www.kgb.by/by/kratkaya-biografiya-by/ КДБ Беларусі]; [http://www.marakou.by/by/davedniki/represavanyya-litaratary/tom-iii-kniga-ii?id=21356 Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, т. III, к. 2];
|дата арышту 1=26.02.1937
|дата асуджэння 1=28.10.1937
|кім асуджаны 1=Выязная сесія Вярхоўнага суда СССР
|артыкул 1=58-8; 58-9; 58-11 КК РСФСР
|прысуд 1=ВМП
|дата рэабілітацыі 1=19.01.1967
|кім рэабілітаваны 1=Ваенная калегія Вярхоўнага суда СССР
}}

[[Катэгорыя:Фотаздымкі]]
[[Катэгорыя:Адкрыты спіс]]
[[Катэгорыя:Супрацоўнікі НКУС і пракуратуры]]
[[Катэгорыя:Служачыя]]
[[Катэгорыя:Расстраляныя 29-30 кастрычніка 1937]]
[[Катэгорыя:Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі]]

==Біяграфія==
'''Яркін Віктар Іванавіч''' - старшыня ЧК БССР у 1918-1919.

Нарадзіўся 29 лістапада 1889 года ў в. Дзякоўскае Раманавабарысаглебскага павета Яраслаўскай губерні (цяпер Яраслаўская вобласць). Рускі. 

У 1901 годзе скончыў Кіндзякоўскае народнае вучылішча. 

Працоўную дзейнасць пачаў у 1902 годзе вучнем слесара ў вагонабудаўнічай майстэрні Пуцілаўскага завода, дзе прапрацаваў да 1907 года. Затым працаваў памочнікам повара ў рэстаранах Рыбінска, Берліна і Пецярбурга.

У 1914-1915 гадах знаходзіўся ў ссылцы ў Яраслаўскай губерні за ўдзел у рэвалюцыйным руху. Пасля мабілізацыі ўдзельнічаў у баявых дзеяннях на Заходнім фронце ў складзе 10-й арміі. 

З сакавіка 1918 года — старшыня Заходняй абласной ЧК (Смаленск). Са студзеня 1919 года — старшыня ЧК БССР, адначасова старшыня Мінскага гарадскога Савета. У маі 1919 года адкамандзіраваны на чэкісцкую работу ў Паволжа. 

У 1919-1921 гадах — начальнік Волжскай абласной транспартнай ЧК, затым — старшыня Ніжагародскай губернскай ЧК. З 1921 года на рабоце ў сістэме Народнага камісарыята шляхоў зносін — намеснік начальніка Чарнаморскай акругі шляхоў зносін у Адэсе, намеснік упаўнаважанага НКШЗ Паўночна-заходняга абласнога ўпраўлення рачнога транспарту ў Петраградзе, начальнік Рыбінскага раённага ўпраўлення рачнога транспарту, намеснік начальніка гідратэхнічнага будаўніцтва Свірбуда, начальнік службы пуці і сувязі Паўночна-заходняга ўпраўлення рачнога транспарту ў Ленінградзе, затым у 1935-1937  гадах — начальнік службы пуці Днепрадзвінскага параходства ў Гомелі. 

Арыштаваны 26 лютага 1937 года. Выязной сесіяй Вярхоўнага суда СССР 28 кастрычніка 1937 года прыгавораны па арт. арт. 58-8, 58-9 і 58-11 КК РСФСР да вышэйшай меры пакарання (ВМП). Прыгавор прыведзены ў выкананне 29 кастрычніка 1937 года ў Мінску. Рэабілітаваны пастановай Ваеннай Калегіі Вярхоўнага суда СССР ад 19 студзеня 1967 года.