Кульчыцкі Сцяпан Іванавіч (1879)

Дата нараджэння: 7 лiстапад 1879 г.
Імя па-руску: Кульчицкий Степан Иванович
Варыянты імя: Кульчыцкі Стэфан Іванавіч
Месца нараджэння: (Мінская вобл., Чэрвеньскі раён), в. Дамовіцы
Пол: мужчына
Нацыянальнасць: беларус
Сацыяльнае паходжанне: духавенства
Адукацыя: вышэйшая
Прафесія / месца працы: Святар Старажоўскай царквы
Месца пражывання: БССР, г. Мінск, Маляўскі зав., д. 28

Дата расстрэлу: 1 лiстапад 1937 г.
Месца смерці: БССР, г. Мінск, турма НКУС

Дата арышту: 28 лiпень 1937 г.
Абвінавачанне: Антысавецкая дзейнасць
Дата асуджэння: 25 кастрычнiк 1937 г.
Орган, які вынес прысуд: Тройка пры НКУС БССР
Артыкул: 72; 74; 76 КК БССР
Прысуд: ВМП
Дата рэабілітацыі: 25 сакавiк 1989 г.
Орган, які рэабілітаваў: Пракуратура Беларускай вайсковай акругі

Архіўная справа: КДБ РБ 23379-с
Крыніцы дадзеных: Картатэка Сталіна (Радыё Свабода); Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, т. I;

Біяграфія[дадаць інфармацыю]

Кульчыцкі Сцяпан Іванавіч (Стэфан Кульчыцкі) - праваслаўны святар, протаіерэй Мінскай епархіі.

Нарадзіўся 7 лістапада 1879 г. у в. Дамовіцы (Чэрвеньскі раён Мінскай вобл.). Скончыў духоўную праваслаўную семінарыю, Санкт-Пецярбургскую духоўную акадэмію са ступенню кандыдата багаслоўя (1904). Выкладаў у мужчынскай гімназіі і рэальным вучылішчы ў Рэвелі, цяпер Талін, Эстонія. Рукапаложаны ў іерэя (7.6.1904). З 31.8.1904 служыў у царкве св. Марыі Магдаліны пры духоўным жаночым вучылішчы ў мяст. Парычы Бабруйскага пав. Мінскай губ., цяпер г.п. Светлагорскага р-на Гомельскай вобл., выкладаў Закон Божы. З 1907 святар Мінскага Петра-Паўлаўскага кафедральнага сабора, выкладчык Мінскай духоўнай семінарыі. З 6.10.1908 і да 1916 ключар сабора, член Мінскага епархіяльнага рэвізійнага камітэта. Узнагароджаны санам протаіерэя (1914).

Удзельнік з’езда беларускага праваслаўнага духавенства ў Маскве ў 1917. Прадстаўляў бел. святарства Мінскай епархіі на Памесным саборы ў 1917—18. З крас. 1918 як прадстаўнік Камітэта Мінскага беларускага прадстаўніцтва ўвайшоў у склад Рады БНР. Працаваў у Камісіі па міжнародных справах БНР. Абраны ў выканаўчы камітэт Мінскага беларускага прадстаўніцтва. З 1926 служыў у Петрапаўлаўскай (Кацярынінскай) царкве ў Мінску. Удзельнік з’езда прадстаўнікоў праваслаўнага духавенства і вернікаў Мінскай епархіі 9—10.7.1927. Адзін з ініцыятараў стварэння Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы. У 1930-я г. служыў у царкве св. Марыі Магдаліны ў Мінску.

28 ліпеня 1937 г. арыштаваны НКУС. Прыгавораны да смяротнага пакарання. Расстраляны 1 лістапада 1937 г. у Мінскай турме.