Паеўскі Міхаіл Львовіч (1879)
- Дата нараджэння: 15 лiстапад 1879 г.
- Варыянты імя: Мелхіседэк
- Месца нараджэння: Седлецкая губ. Канстанцінаўскі павет (Польшча, Падляшскае ваяв.), в. Вітулін
- Пол: мужчына
- Адукацыя: вышэйшая
- Прафесія / месца працы: Метрапаліт Мінскі і Беларускі
- Дата смерці: 17 травень 1931 г.
- Месца смерці: РСФСР, г. Масква
- Месца пахавання: Расія, г. Масква, Прэабражэнскія могілкі
- Дзе і кім арыштаваны: БССР, г. Мінск
- Дата арышту: жнiвень 1924 г.
- Абвінавачанне: Утойванне царкоўнай маёмасці
- Прысуд: 3 гады пазбаўлення волі ўмоўна
- Дзе і кім арыштаваны: РСФСР, г. Масква
- Дата арышту: 22 снежань 1925 г.
- Абвінавачанне: Утойванне царкоўнай маёмасці
- Прысуд: Высылка
- Месца адбывання: РСФСР, Краснаярскі край
- Дата вызвалення: 4 травень 1926 г.
- Дзе і кім арыштаваны: РСФСР, г. Масква
- Дата арышту: 4 чэрвень 1927 г.
- Абвінавачанне: Выкарыстанне рэлігійных настроеў мас у антысавецкіх мэтах
- Месца адбывання: РСФСР, г. Масква, Бутырская турма
- Дата вызвалення: 17 верасень 1927 г.
Біяграфія[дадаць інфармацыю]
Міхаіл Львовіч Паўскі (Мелхіседэк) — мітрапаліт, царкоўны дзеяч.
Нарадзіўся 15.11.1879 (згодна з іншымі звесткамі - ў верасні 1878) у вёсцы Вітулін Седлецкай губерні (цяпер Падляшскае ваяводства)
Скончыў Сімферопальскую духоўную семінарыю (вучобу пачынаў у Санкт-Пецярбургскай), Казанскую духоўную акадэмію (1904). Выкладаў у Магілёўскай духоўнай семінарыі, выконваў абавязкі настаяцеля Магілёва-брацкага Богаяўленскага манастыра, быў сябрам Магілёўскага царкоўна-праваслаўнага брацтва.
18.12.1906 прызначаны настаяцелем Брацкага манастыра ў сане ігумена. Узнагароджаны паліцай. 24.1.1907 пераведзены ў Бялыніцкі манастыр Магілёўскага пав. ў сане архіепіскапа. З верас. 1907 настаяцель Херсонскага Уладзіміраўскага манастыра Таўрычаскай губ. У 1909 пераведзены ў Спаса-Праабражэнскі манастыр у г. Ноўгарад-Северскі Чарнігаўскай губ. З 1910 назіральнік Уладзікаўказскага духоўнага вучылішча. З 1914 рэктар Тыфліскай духоўнай семінарыі. 8.9.1916 хіратанісаны ў епіскапа Кранштацкага, вікарыя Петраградскай епархіі. З 17.6.1917 епіскап Ладажскі.
З 1919 вікарны епіскап Слуцкі, з 1921 епіскап Мінскі і Тураўскі. Выступаў супраць абнаўленцаў, якія арганізавалі Беларускую аўтаномную праваслаўную царкву. Быў прыхільнікам стварэння Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы.
У маі — чэрв. 1922 выклікаўся ў АДПУ з мэтай схіліць да супрацоўніцтва з абнаўленцамі. Адзін з ініцыятараў склікання 10.7.1922 сходу бел. праваслаўнага духавенства. З ліп. 1922 мітрапаліт Мінскі і Беларускі.
З 1.6.1924 знаходзіўся пад следствам. Абвінавачаны ва ўтойванні царкоўнай маёмасці ад канфіскацыі. Быў прыгавораны да трох гадоў пазбаўлення волі ўмоўна. Сапраўдная прычына ціску з боку ўладаў - супраціўленне абнаўленству.
Напрыканцы 1925 г. выкліканы ў Маскву і там арыштаваны 22 снежня. Знаходзіўся ў Бутырскай турме. Па некаторых звестках - у Марыінскіх лагерах. Вызвалены 4.5.1926.
У студз. 1926 ухіліўся ў грыгарыянскі раскол. У канцы чэрв. 1926 пакаяўся перад мітрапалітам Сергіем (Страгародцавым) і падаў прашэнне аб складанні сана архіепіскапа.
4.6.1927 зноў арыштаваны. Вызвалены 17.9.1927.
На Вялікдзень 1928 у сане архіепіскапа прызначаны на Енісейскую і Краснаярскую кафедру. Меў намер вярнуцца ў Беларусь. У маі 1931 выкліканы ў Маскву на Сінод РПЦ. Раптоўна памёр ад сардэчнага прыступа ў час службы ў маскоўскім Дарагамілаўскім саборы.