Семяняка Мікалай Адамавіч (1879)
- Дата нараджэння: 18 студзень 1879 г.
- Імя па-руску: Семеняко Николай Адамович
- Варыянты імя: Феафан
- Месца нараджэння: Гродзенская губ., Слонімскі павет (Гродзенская вобл.), мяст. Дзятлава
- Пол: мужчына
- Нацыянальнасць: рускі
- Сацыяльнае паходжанне: служачыя
- Адукацыя: сярэдняя духоўная
- Прафесія / месца працы: Архіепіскап, г. Мінск
- Месца пражывання: БССР, г. Мінск
- Дата расстрэлу: 10 лiстапад 1937 г.
- Месца смерці: Хабараўск, Дальлаг
- Дзе і кім арыштаваны: РСФСР, г. Масква
- Дата арышту: 30 лiстапад 1925 г.
- Абвінавачанне: Контррэвалюцыйная дзейнасць
- Дата асуджэння: 21 травень 1926 г.
- Прысуд: 2 гады пазбаўлення ссылкі
- Месца адбывання: Удмурцкая АССР, Усць-Сысольск
- Дзе і кім арыштаваны: БССР, г. Мінск
- Дата арышту: 9 красавiк 1935 г.
- Абвінавачанне: Антысавецкая дзейнасць
- Дата асуджэння: 10 жнiвень 1935 г.
- Орган, які вынес прысуд: Асобая нарада пры НКУС
- Артыкул: 72б; 76 КК БССР
- Прысуд: 8 гадоў ППЛ
- Дата рэабілітацыі: 4 красавiк 1990 г.
- Орган, які рэабілітаваў: Вайсковая калегія Вярхоўнага суда БССР
- Орган, які вынес прысуд: Тройка пры УНКУС па Далёкаўсходняму краю
- Прысуд: ВМП
- Дата рэабілітацыі: 16 студзень 1989 г.
- Орган, які рэабілітаваў: Пракуратура Хабараўскага края
- Архіўная справа: КДБ РБ 31424-с
- Крыніцы дадзеных: Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)
Біяграфія
Мікалай Адамавіч Семяняка (Феафан) - архіепіскап Мінскі і Беларускі
Нарадзіўся 18 студзеня 1879 г. у мяст. Дзятлава Слонімскага пав. Гродзенскай губ. (цяпер райцэнтр Гродзенскай вобл.) у сям'і настаўніка. Скончыў Жыровіцкае духоўнае вучылішча, Літоўскую (Віленскую) духоўную семінарыю, рукапаложаны ў іерэя (14.11.1905). Служыў у храмах Гродзенскай губ. Адначасова (са жн. 1911 (?) і, верагодна, па запрашэнні святара Яраслава Савіцкага) выкладаў Закон Божы ў сіроцкім прытулку Гродзенскага Чырвонастоцкага Раства-Багародзіцкага жаночага манастыра Сакольскага пав. Гродзенскай губ. Займаўся гісторыяй краю, манастыра, пісаў вершы, якія друкаваў у час. «Русский паломник». У пачатку 1-й сусветнай вайны з жонкай, сынам і дачкой — у бежанстве ў Ціфлісе (цяпер Тбілісі, Грузія). З 1916 служыў у царкве на Брацкіх могілках Севастопаля (цяпер Украіна), потым у Міннай школе. У 1921 пераехаў з сям’ёй у Маскву. Служыў у храме свяціцеля Аляксія ў Глінішчаўскім зав., у царкве Екацярынінскай бальніцы ля Пятроўскіх варот, у Барыса-Глебскай царкве на вул. Вароўскага.
Арыштаваны 30.11.1925 супрацоўнікам АДПУ Чацкім і інш. па ордэры, падпісаным Ягодай. Праходзіў па адной справе з мітрапалітам Пятром (Палянскім). 21.5.1926 асуджаны за «контррэвалюцыйную дзейнасць» да 2 гадоў пазбаўлення волі і высланы ва Усць-Сысольск (Удмурцкая АССР). Падчас зняволення аўдавеў.
Пасля вызвалення жыў у Маскве, служыў настаяцелем Барыса-Глебскай царквы. 13.12.1930 па благаславенні мітрапаліта Сергія (Страгародскага) хіратанісаны ў Пакроўскім саборы ў епіскапа Мінскага і ў лют. 1931 выехаў у Мінск. Богаслужэнні адпраўляў у Мікалаеўскай царкве ў пас. Козырава (прыгарад Мінска, цяпер у межах горада). 9.7.1934 узведзены ў сан архіепіскапа. Па ўспамінах протаіерэя Барыса Васільева Ф. заваяваў сярод людзей вялікую папулярнасць і павагу.
Арыштаваны 9.4.1935. Абвінавачваўся НКВД як «адзін з кіраўнікоў антысавецкай арганізацыі ў пас. Козырава» . Асуджаны асобай нарадай пры НКВД 10.8.1935 з інш. святарамі, старастам і актыўнымі прыхаджанамі Козыраўскай царквы за «контррэвалюцыйную дзейнасць» да 8 гадоў ППК. Этапаваны ў Далёкаўсходні канцлагер НКВД Хабараўскага краю. У зняволенні прыгавораны да ВМП. Расстраляны 10.11.1937.
Па першай справе пытанне аб рэабілітацыі разглядаецца Генеральнай пракуратурай РФ, па другой (№ 31424-с; захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі) рэабілітаваны ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда БССР 4.4.1990, па трэцяй — пракуратурай Хабараўскага краю 16.1.1989.