Шутовіч Віктар Іванавіч (1890)

  • Дата нараджэння: 27 кастрычнiк 1890 г.
  • Варыянты імя: Шутович Виктор Иванович
  • Месца нараджэння: Віленская губ., Ашмянскі павет (Гродзенская вобл., Смаргонскі раён), в. Шутавічы
  • Пол: мужчына
  • Нацыянальнасць: беларус
  • Адукацыя: няск. вышэйшая духоўная
  • Прафесія / месца працы: Пробашч, Мінскі кафедральны сабор
  • Месца пражывання: БССР, г. Мінск, вул. Савецкая, д. 15
  • Дата смерці: 1 сакавiк 1960 г.
  • Месца смерці: БССР, Мінская вобл., г. Барысаў
  • Месца пахавання: Беларусь, Мінская вобл., г. Барысаў, каталіцкія могілкі

  • Дата арышту: 26 студзень 1945 г.
  • Абвінавачанне: Антысавецкая дзейнасць
  • Дата асуджэння: 27 чэрвень 1946 г.
  • Орган, які вынес прысуд: Асобая нарада
  • Артыкул: 63-1, 72б КК БССР
  • Прысуд: 10 гадоў ППЛ
  • Месца адбывання: Комі АССР, п. Абезь, п/а Я-388/16 «В»
  • Дата вызвалення: 20 сакавiк 1955 г.
  • Дата рэабілітацыі: 30 сакавiк 1994 г.
  • Орган, які рэабілітаваў: Пракуратура БССР

Біяграфія

Віктар Іванавіч Шутовіч - беларускі каталіцкі святар, публіцыст.


Нарадзіўся 27 кастрычніка 1890 г. у в. Шутавічы Ашмянскага пав. Віленскай губ., цяпер Смаргонскі р-н Гродзенскай вобл. Вучыўся ў Ашмянскай гарадской школе. З 1909 — клірык Віленскай духоўнай каталіцкай семінарыі. У час вучобы далучыўся да бел. культурна-асветнага руху. Пасвечаны ў святары 16.6.1913 у Вільні. Прадоўжыў вучобу за свой кошт ў Мітрапалітальнай духоўнай каталіцкай акадэміі ў Санкт-Пецярбургу. Пасля прыходу да ўлады бальшавікоў вымушаны быў спыніць вучобу.

Пачаў службу вікарыем у парафіі Барадзенічы Браслаўскага пав. Распаўсюджваў сярод вернікаў бел. рэлігійныя і свецкія выданні, перыёдыку. Арганізаваў некалькі бел. школ. За сваю дзейнасць пераследаваўся польскімі царкоўнымі і свецкімі ўладамі, падвяргаўся нападкам на старонках польскай «эндэцкай» прэсы. З 1925 некалькі разоў праводзілася следства па яго дзейнасці. Нейкі час быў пазбаўлены права самастойна кіраваць парафіяй. З 1927 служыў вікарыем у польскай парафіі Тшцяне. У 1929 выехаў у ЗША, дзе знаходзіўся да жн. 1932. Пасля вяртання прызначаны вікарыем у мясцовасць Харошча (пад Беластокам). Супрацоўнічаў з бел. свецкімі і рэлігійнымі перыядычнымі выданнямі. Напісаў драму «950 гадоў хрысціянства на Беларусі». Да 1943 заставаўся ў Харошчы. Пасля адступлення немцаў пераехаў у Мінск, дзе стаў пробашчам кафедральнага касцёла.

Арыштаваны 26 студзеня 1945, асуджаны на 10 гадоў папраўча-працоўных лагераў. Да 1955 знаходзіўся ў лагерах Комі АССР. Вызваленены 20 сакавіка 1955, вярнуўся ў Мінск, атрымаў парафію (нелегальна, з 1956) ў Барысаве, дзе і памёр. Пахаваны на мясцовых каталіцкіх могілках.