Розніца паміж версіямі "Хадыка Уладзімір Марцінавіч (1904)"
(Не паказана 13 прамежкавых версій 2 удзельнікаў) | |||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Шаблон:Фармуляр | {{Шаблон:Фармуляр | ||
− | |крыніцы дадзеных=[http://www.svaboda.org/a/24812245.html Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)] | + | |фотаздымак=Уладзімір Хадыка.jpg |
+ | |дата нараджэння=03.01.1905 | ||
+ | |ст дата нараджэння=21.12.1904 | ||
+ | |месца нараджэння=Мінская губ., Ігуменскі павет (Мінская вобл., Пухавіцкі раён), в. Цітва | ||
+ | |пол=мужчына | ||
+ | |нацыянальнасць=беларус | ||
+ | |сацыяльнае паходжанне=сялянскае | ||
+ | |адукацыя=сярэдняя | ||
+ | |прафесія / месца працы=Літаратурны работнік | ||
+ | |месца пражывання=БССР, г. Мінск, вул. Даўгабродская, д. 25, кв. 4 | ||
+ | |дата смерці=12.05.1940 | ||
+ | |месца смерці=Улан-Удэ | ||
+ | |архіўная справа=КДБ РБ 9935-с | ||
+ | |крыніцы дадзеных=[http://www.svaboda.org/a/24812245.html Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]; [http://www.marakou.by/by/davedniki/represavanyya-litaratary/tom-ii/index_19849.html Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, т. II]; | ||
+ | |дата арышту 1=27.11.1936 | ||
+ | |абвінавачванне 1=Член контррэвалюцыйнай нацыяналістычна-фашысцкай арганізацыі, антысавецкая дзейнасць | ||
|дата асуджэння 1=05.10.1937 | |дата асуджэння 1=05.10.1937 | ||
− | | | + | |артыкул 1=72; 76 КК БССР |
|прысуд 1=10 гадоў ППЛ | |прысуд 1=10 гадоў ППЛ | ||
− | + | |месца адбываньня 1=Іванаўскі ППЛ; Марыінскі ППЛ | |
− | + | |дата рэабілітацыі 1=29.12.1954 | |
− | |месца | + | |кім рэабілітаваны 1=Прэзідыум Вярхоўнага суда БССР |
− | |||
− | |дата | ||
− | | | ||
− | |||
}} | }} | ||
[[Катэгорыя:Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]] | [[Катэгорыя:Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]] | ||
− | [[Катэгорыя: | + | [[Катэгорыя:Паэты і пісьменнікі]] |
+ | [[Катэгорыя:Фотаздымкі]] | ||
+ | [[Катэгорыя:Літаратурнае аб'яднанне Маладняк]] | ||
+ | [[Катэгорыя:Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі]] | ||
==Біяграфія== | ==Біяграфія== | ||
+ | Уладзімір Марцінавіч Хадыка - беларускі паэт, перакладчык. | ||
+ | |||
+ | Нарадзіўся 21.12.1904 (3.1.1905) у в. Цітва Ігуменскага пав. Мінскай губ., цяпер Пухавіцкі р-н Мінскай вобл. у шматдзетнай сям’і ўрадніка Марціна Хадыкі. Скончыў на выдатна Дудзіцкую пачатковую школу (на радзіме бацькі); у 1923 — агульнаадукацыйныя курсы ў Мінску. | ||
+ | |||
+ | Першыя вершы ў перыядычным друку апублікаваў у 1926; тады ж выйшаў і першы зборнік паэзіі «Суніцы». Член літаб’яднання «Маладняк»; удзельнік 1-га Усебеларускага з’езда «Маладняка» (1925). У 1926—27 служыў у Чырвонай Арміі ў Навазыбкаве (Браншчына). Нейкі час быў сакратаром Дудзіцкага сельсавета. Працаваў настаўнікам пачатковых класаў у в. Асака Дудзіцкага сельсавета. У 1928 спрабаваў паступіць у БДУ, але не быў дапушчаны да экзаменаў, бо не меў поўнай сярэдняй адукацыі. З 1929 працаваў сакратаром час. «Полымя». У 1930-я г. жыў з літаратурнай працы. Друкаваўся ў «Маладняку», «Звяздзе», «Савецкай Беларусі», іншых выданнях. Член СП Беларусі з 1934. Пераклаў на бел. мову раман К.Гарбунова «Ледалом», кнігу выбр. тв. У.Бахмецьева «Людзі і рэчы», драматычныя творы М.Горкага, раман М.Шолахава «Ціхі Дон» і інш. У 1935 апублікаваў зборнік вершаў «Радасны будзень». Ужо ў канцы 1920-х г. стаў абвінавачвацца крытыкай у страце сацыяльнай пільнасці і ў буржуазным нацыяналізме. Падрыхтаваны ў 1932 да выдання ў Маскве зборнік вершаў на рускай мове не выйшаў з-за адмоўнага водгука Г.Шэнгелі. | ||
− | + | Арыштаваны 26.11.1936. У 1937 асуджаны на 10 гадоў пазбаўлення волі. Накіраваны ў лагер Нова-Іванаўка Кемераўскай вобл. Працягваў пісаць у зняволенні, запісваючы вершы на паперы для курэння і потым зашываючы рукапісы ў каўнер кажуха. Быў пераведзены на каменаломні ў Новасібірскай вобл. Паводле ўспамінаў сведкаў, расціснуты каменнай глыбай у вапняковым кар’еры. |
Актуальная версія на 14:55, 3 студзеня 2018
- Дата нараджэння: 3 студзень 1905 г.
- Месца нараджэння: Мінская губ., Ігуменскі павет (Мінская вобл., Пухавіцкі раён), в. Цітва
- Пол: мужчына
- Нацыянальнасць: беларус
- Сацыяльнае паходжанне: сялянскае
- Адукацыя: сярэдняя
- Прафесія / месца працы: Літаратурны работнік
- Месца пражывання: БССР, г. Мінск, вул. Даўгабродская, д. 25, кв. 4
- Дата смерці: 12 травень 1940 г.
- Месца смерці: Улан-Удэ
- Дата арышту: 27 лiстапад 1936 г.
- Абвінавачанне: Член контррэвалюцыйнай нацыяналістычна-фашысцкай арганізацыі, антысавецкая дзейнасць
- Дата асуджэння: 5 кастрычнiк 1937 г.
- Артыкул: 72; 76 КК БССР
- Прысуд: 10 гадоў ППЛ
- Месца адбывання: Іванаўскі ППЛ; Марыінскі ППЛ
- Дата рэабілітацыі: 29 снежань 1954 г.
- Орган, які рэабілітаваў: Прэзідыум Вярхоўнага суда БССР
- Архіўная справа: КДБ РБ 9935-с
- Крыніцы дадзеных: Картатэка Сталіна (Радыё Свабода); Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, т. II;
Біяграфія[дадаць інфармацыю]
Уладзімір Марцінавіч Хадыка - беларускі паэт, перакладчык.
Нарадзіўся 21.12.1904 (3.1.1905) у в. Цітва Ігуменскага пав. Мінскай губ., цяпер Пухавіцкі р-н Мінскай вобл. у шматдзетнай сям’і ўрадніка Марціна Хадыкі. Скончыў на выдатна Дудзіцкую пачатковую школу (на радзіме бацькі); у 1923 — агульнаадукацыйныя курсы ў Мінску.
Першыя вершы ў перыядычным друку апублікаваў у 1926; тады ж выйшаў і першы зборнік паэзіі «Суніцы». Член літаб’яднання «Маладняк»; удзельнік 1-га Усебеларускага з’езда «Маладняка» (1925). У 1926—27 служыў у Чырвонай Арміі ў Навазыбкаве (Браншчына). Нейкі час быў сакратаром Дудзіцкага сельсавета. Працаваў настаўнікам пачатковых класаў у в. Асака Дудзіцкага сельсавета. У 1928 спрабаваў паступіць у БДУ, але не быў дапушчаны да экзаменаў, бо не меў поўнай сярэдняй адукацыі. З 1929 працаваў сакратаром час. «Полымя». У 1930-я г. жыў з літаратурнай працы. Друкаваўся ў «Маладняку», «Звяздзе», «Савецкай Беларусі», іншых выданнях. Член СП Беларусі з 1934. Пераклаў на бел. мову раман К.Гарбунова «Ледалом», кнігу выбр. тв. У.Бахмецьева «Людзі і рэчы», драматычныя творы М.Горкага, раман М.Шолахава «Ціхі Дон» і інш. У 1935 апублікаваў зборнік вершаў «Радасны будзень». Ужо ў канцы 1920-х г. стаў абвінавачвацца крытыкай у страце сацыяльнай пільнасці і ў буржуазным нацыяналізме. Падрыхтаваны ў 1932 да выдання ў Маскве зборнік вершаў на рускай мове не выйшаў з-за адмоўнага водгука Г.Шэнгелі.
Арыштаваны 26.11.1936. У 1937 асуджаны на 10 гадоў пазбаўлення волі. Накіраваны ў лагер Нова-Іванаўка Кемераўскай вобл. Працягваў пісаць у зняволенні, запісваючы вершы на паперы для курэння і потым зашываючы рукапісы ў каўнер кажуха. Быў пераведзены на каменаломні ў Новасібірскай вобл. Паводле ўспамінаў сведкаў, расціснуты каменнай глыбай у вапняковым кар’еры.