Розніца паміж версіямі "Вераб'ёў Мікалай Мікалаевіч (1894)"
| (Не паказана 15 прамежкавых версій 2 удзельнікаў) | |||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Шаблон:Фармуляр | {{Шаблон:Фармуляр | ||
| − | | | + | |фотаздымак=Nikan Verabiou.jpg |
| + | |варыянты імя=Вераб’ёў Нікан | ||
| + | |дата нараджэння=04.05.1894 | ||
| + | |месца нараджэння=Цвярская губ., Бежацкі павет, в. Мікішына | ||
| + | |пол=мужчына | ||
| + | |нацыянальнасць=рускі | ||
| + | |сацыяльнае паходжанне=сялянскае | ||
| + | |адукацыя=няск. вышэйшая | ||
| + | |прафесія / месца працы=Святар, царква на Козыраўскіх могілках | ||
| + | |месца пражывання=БССР, г. Мінск, вул. Безымянная | ||
| + | |дата смерці=07.09.1963 | ||
| + | |месца смерці=г. Гагарын | ||
| + | |архіўная справа=КДБ РБ 24819-с | ||
| + | |крыніцы дадзеных=[http://www.svaboda.org/a/24812245.html Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)] | ||
| + | |дата арышту 1=05.04.1933 | ||
| + | |абвінавачванне 1=Антысавецкая агітацыя | ||
| + | |дата асуджэння 1=07.06.1933 | ||
| + | |кім асуджаны 1=Тройка | ||
| + | |артыкул 1=72; 76 КК БССР | ||
|прысуд 1=5 гадоў ППЛ | |прысуд 1=5 гадоў ППЛ | ||
| − | + | |месца адбываньня 1=Далёкаўсходні край, Камсамольск-на-Амуры | |
| − | |месца | + | |дата вызвалення 1=1937 |
| − | |дата | ||
|дата рэабілітацыі 1=12.06.1989 | |дата рэабілітацыі 1=12.06.1989 | ||
| − | | | + | |кім рэабілітаваны 1=Пракуратура БССР |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
}} | }} | ||
[[Катэгорыя:Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]] | [[Катэгорыя:Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]] | ||
| − | [[Катэгорыя: | + | [[Катэгорыя:Праваслаўныя святары]] |
| + | [[Катэгорыя:Кривонос Ф. Синодик за веру и Церковь Христову пострадавших в Минской епархии]] | ||
| + | [[Катэгорыя:Фотаздымкі]] | ||
==Біяграфія== | ==Біяграфія== | ||
| + | [[File:Нікан Вераб'ёў.jpg|300px|thumb]] | ||
| + | Вераб'ёў Мікалай Мікалаевіч (царкоўнае - Нікан) - святар праваслаўнай царквы, духоўны пісьменнік. З 1956 года ігумен. | ||
| + | |||
| + | Нарадзіўся 4 траўня 1894 года ў вёсцы Міішына Бежацкага павета Цвярской губерніі ў шматдзетнай сялянскай сям'і. | ||
| + | |||
| + | У 1914 годзе скончыў рэальную вучэльню ў Вышэйшым Валачке і паступіў у Псіханеўралагічны інстытут у Петраградзе. Падчас вучобы ў інстытуце шмат чытаў, займаўся самаадукацыяй, спрабуючы знайсці адказы на спрадвечныя пытанні. Пасля сканчэння першага курса вырашыў не працягваць вучобу. У 1917 годзе паступіў у Маскоўскую духоўную акадэмію, але заняткі там хутка былі спынені з-за рэвалюцыі. Наступныя некалькі гадоў выкладаў у школе Вышэйшага Валачка матэматыку. Затым пераехаў у Маскву і служыў псаломшчыкам у Барысаглебскай царкве. | ||
| + | |||
| + | 5 красавіка 1931 года ў Вербную нядзелю ў царкве свяціцеля Мікалая Цудатворца на Козыраўскіх могілках у Мінску епіскапам Феафанам (Семяняка) пастрыжаны ў манаства з імём Нікан. 7 красавіка 1931 года. Праз два дні рукапакладзены ў сан іерадыякана. 8 студзеня 1933 года, на другі дзень свята Раства Хрыстова, у той самай царкве быў рукапакладзены ў сан іерманаха. | ||
| + | |||
| + | [[File:Нікан Вераб'ёў 3.jpg|300px|thumb]] | ||
| + | |||
| + | 5 красавіка 1933 года быў арыштаваны па абвінавачанні ў антысавецкай агітацыі. Праходзіў па адной справе з архімандрытам Гаўрыілам (Горбачам), святарамі Мікалаем Цімінскім, Аляксандрам Яхневічам, манахінямі Еўфрасінняй Гутар, Еўдакіяй Лукашэвіч, Людмілай Палянскай, Наталляй Сон (Зон), актыўнымі прыхаджанамі Аленай Галкінай (н. ў 1888), Пятром Каладкевічам (1876), Ксеніяй Лецка (1892) і інш. 7 чэрвеня таго ж года па артыкулах 72 і 76 КК БССР сасланы ў сібірскія лагеры на пяць гадоў. Быў вызвалены ў 1937 годзе. | ||
| + | |||
| + | Этапаваны ў адзін з лагпунктаў АДПУ Камсамольска-на-Амуры Далёкаўсходняга краю. У зняволенні некаторы час знаходзіўся з епіскапам Магілёўскім Феадосіем (Вашчынскім), ад якога 19.1.1937 атрымаў своеасаблівую даведку, дзе былі і такія радкі: «Іераманах Нікан <…> крыж сярод лагерных нёс цярпліва, без тугі і смутку, падаючы сваім жыццём добры прыклад усім». | ||
| + | |||
| + | Пасля вызвалення (1937), не маючы магчымасці працягваць свяшчэннаслужэнне, працаваў памочнікам урача ў Ніжнім Валачку. У 1944 епіскапам Калужскім Васіліем прызначаны настаяцелем Благавешчанскага храма ў Казельску (другі святар храма Рафаіл Шэйчанка адбыў у сталінскіх канцлагерах больш за 20 гадоў). З 1948 служыў у Белеве, потым у Яфрэмаве, Смаленску, Гжацку. Узведзены ў сан ігумена (1956). Аўтар успамінаў, духоўных кніг. | ||
| − | + | Рэабілітаваны 12.6.1989 пракуратурай БССР. | |
Актуальная версія на 01:10, 18 жніўня 2018
- Дата нараджэння: 4 травень 1894 г.
- Варыянты імя: Вераб’ёў Нікан
- Месца нараджэння: Цвярская губ., Бежацкі павет, в. Мікішына
- Пол: мужчына
- Нацыянальнасць: рускі
- Сацыяльнае паходжанне: сялянскае
- Адукацыя: няск. вышэйшая
- Прафесія / месца працы: Святар, царква на Козыраўскіх могілках
- Месца пражывання: БССР, г. Мінск, вул. Безымянная
- Дата смерці: 7 верасень 1963 г.
- Месца смерці: г. Гагарын
- Дата арышту: 5 красавiк 1933 г.
- Абвінавачанне: Антысавецкая агітацыя
- Дата асуджэння: 7 чэрвень 1933 г.
- Орган, які вынес прысуд: Тройка
- Артыкул: 72; 76 КК БССР
- Прысуд: 5 гадоў ППЛ
- Месца адбывання: Далёкаўсходні край, Камсамольск-на-Амуры
- Дата вызвалення: 1937 г.
- Дата рэабілітацыі: 12 чэрвень 1989 г.
- Орган, які рэабілітаваў: Пракуратура БССР
- Архіўная справа: КДБ РБ 24819-с
- Крыніцы дадзеных: Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)
Біяграфія[дадаць інфармацыю]
Вераб'ёў Мікалай Мікалаевіч (царкоўнае - Нікан) - святар праваслаўнай царквы, духоўны пісьменнік. З 1956 года ігумен.
Нарадзіўся 4 траўня 1894 года ў вёсцы Міішына Бежацкага павета Цвярской губерніі ў шматдзетнай сялянскай сям'і.
У 1914 годзе скончыў рэальную вучэльню ў Вышэйшым Валачке і паступіў у Псіханеўралагічны інстытут у Петраградзе. Падчас вучобы ў інстытуце шмат чытаў, займаўся самаадукацыяй, спрабуючы знайсці адказы на спрадвечныя пытанні. Пасля сканчэння першага курса вырашыў не працягваць вучобу. У 1917 годзе паступіў у Маскоўскую духоўную акадэмію, але заняткі там хутка былі спынені з-за рэвалюцыі. Наступныя некалькі гадоў выкладаў у школе Вышэйшага Валачка матэматыку. Затым пераехаў у Маскву і служыў псаломшчыкам у Барысаглебскай царкве.
5 красавіка 1931 года ў Вербную нядзелю ў царкве свяціцеля Мікалая Цудатворца на Козыраўскіх могілках у Мінску епіскапам Феафанам (Семяняка) пастрыжаны ў манаства з імём Нікан. 7 красавіка 1931 года. Праз два дні рукапакладзены ў сан іерадыякана. 8 студзеня 1933 года, на другі дзень свята Раства Хрыстова, у той самай царкве быў рукапакладзены ў сан іерманаха.
5 красавіка 1933 года быў арыштаваны па абвінавачанні ў антысавецкай агітацыі. Праходзіў па адной справе з архімандрытам Гаўрыілам (Горбачам), святарамі Мікалаем Цімінскім, Аляксандрам Яхневічам, манахінямі Еўфрасінняй Гутар, Еўдакіяй Лукашэвіч, Людмілай Палянскай, Наталляй Сон (Зон), актыўнымі прыхаджанамі Аленай Галкінай (н. ў 1888), Пятром Каладкевічам (1876), Ксеніяй Лецка (1892) і інш. 7 чэрвеня таго ж года па артыкулах 72 і 76 КК БССР сасланы ў сібірскія лагеры на пяць гадоў. Быў вызвалены ў 1937 годзе.
Этапаваны ў адзін з лагпунктаў АДПУ Камсамольска-на-Амуры Далёкаўсходняга краю. У зняволенні некаторы час знаходзіўся з епіскапам Магілёўскім Феадосіем (Вашчынскім), ад якога 19.1.1937 атрымаў своеасаблівую даведку, дзе былі і такія радкі: «Іераманах Нікан <…> крыж сярод лагерных нёс цярпліва, без тугі і смутку, падаючы сваім жыццём добры прыклад усім».
Пасля вызвалення (1937), не маючы магчымасці працягваць свяшчэннаслужэнне, працаваў памочнікам урача ў Ніжнім Валачку. У 1944 епіскапам Калужскім Васіліем прызначаны настаяцелем Благавешчанскага храма ў Казельску (другі святар храма Рафаіл Шэйчанка адбыў у сталінскіх канцлагерах больш за 20 гадоў). З 1948 служыў у Белеве, потым у Яфрэмаве, Смаленску, Гжацку. Узведзены ў сан ігумена (1956). Аўтар успамінаў, духоўных кніг.
Рэабілітаваны 12.6.1989 пракуратурай БССР.