Розніца паміж версіямі "Ярашэвіч Міканор Казіміравіч (1885)"
(Тэг: formularedit) |
(Тэг: formularedit) |
||
| (Не паказана7 прамежкавых версій таго ж удзельніка) | |||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Шаблон:Фармуляр | {{Шаблон:Фармуляр | ||
| − | |дата нараджэння= | + | |фотаздымак=Ярашэвіч_Міканор.jpg |
| − | |варыянты імя=Ярашэвіч Ніканор Казіміравіч | + | |дата нараджэння=24.07.1885 |
| − | |месца нараджэння= | + | |варыянты імя=Ярашэвіч Ніканор Казіміравіч; Ярошевич Никонор Казимирович |
| + | |месца нараджэння=Мінская губ., Мінскі павет (Мінская вобл., Стаўбцоўскі раён), мяст. Новы Свержань | ||
|нацыянальнасць=беларус | |нацыянальнасць=беларус | ||
| + | |адукацыя=вышэйшая | ||
| + | |прафесія / месца працы=Намеснік рэктара, Беларускі політэхнічны інстытут | ||
| + | |месца пражывання=БССР, г. Мінск | ||
|пол=мужчына | |пол=мужчына | ||
| − | |архіўная справа= | + | |месца смерці=РСФСР, Краснаярскі канцлагер |
| + | |архіўная справа=КДБ РБ 36730-с | ||
|крыніцы дадзеных=[http://www.svaboda.org/a/24812245.html Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)] | |крыніцы дадзеных=[http://www.svaboda.org/a/24812245.html Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)] | ||
|дата арышту 1=09.03.1921 | |дата арышту 1=09.03.1921 | ||
| + | |абвінавачванне 1=Антысавецкая агітацыя | ||
|дата асуджэння 1=18.11.1922 | |дата асуджэння 1=18.11.1922 | ||
| + | |кім асуджаны 1=Пастанова НКУС СССР і Пракурора СССР | ||
| + | |артыкул 1=60 КК БССР | ||
| + | |прысуд 1=2 гады высылкі | ||
| + | |месца адбываньня 1=г. Ташкент | ||
|дата рэабілітацыі 1=08.12.1995 | |дата рэабілітацыі 1=08.12.1995 | ||
| − | |кім рэабілітаваны 1= | + | |кім рэабілітаваны 1=Пракуратура Мінскай вобл. |
| + | |дата арышту 2=1930 | ||
| + | |прысуд 2=высылка | ||
| + | |дата арышту 3=1937 | ||
| + | |абвінавачванне 3=Шпіянаж на карысць замежных выведак | ||
| + | |прысуд 3=10 гадоў ППЛ | ||
| + | |месца адбываньня 3=РСФСР, Краснаярскі канцлагер | ||
}} | }} | ||
[[Катэгорыя:Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]] | [[Катэгорыя:Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]] | ||
| + | [[Катэгорыя:Грамадска-палітычныя дзеячы]] | ||
| + | [[Катэгорыя:Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі]] | ||
| + | [[Катэгорыя:Фотаздымкі]] | ||
| + | [[Катэгорыя:Навукоўцы і педагогі]] | ||
==Біяграфія== | ==Біяграфія== | ||
| + | [[File:Міканор Ярашэвіч.jpg|300px|thumb]] | ||
| + | [[ru:Ярошевич Никанор Казимирович (1885)]] | ||
| + | Міканор Казіміравіч Ярашэвіч - беларускі грамадска-палітычны дзеяч, педагог, першы рэктар БПІ (БНТУ). | ||
| − | + | Нарадзіўся 11 (24).07.1885 г. у мяст. Новы Свержань Мінскага пав. (цяпер Стаўбцоўскі р-н Мінскай вобл.). Скончыў Глухаўскі настаўніцкі (1910) і Маскоўскі сельскагаспадарчы (1912) інстытуты. У час вучобы ў Маскве ўваходзіў у склад бел. студэнцкага гуртка, дасылаў лісты ў газ. «Наша ніва». Працаваў аграномам, чытаў лекцыі па аграноміі ў навучальных установах Мінскай, Смаленскай і Харкаўскай губ. Удзельнік 1-й сусветнай вайны. Пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 адзін з кіраўнікоў Мінскай губернскай земскай управы. У пачатку сак. 1918 у складзе мінскай земскай групы кааптаваны ў Раду БНР, аднак 25.3.1918 разам з іншымі прадстаўнікамі земстваў, гарадскога самакіравання і нацыянальных меншасцей выйшаў з яе складу ў знак нязгоды з прыняццем Трэцяй Устаўнай граматы. Адзін з аўтараў праекта стварэння ў Мінску ун-та. У час польска-савецкай вайны 1919—20 узначаліў Мінскую губернскую земскую ўправу, выкладаў у Мінскім політэхнічным вучылішчы. 18.9.1919 у час прыезду ў Мінск Ю.Пілсудскага пры сустрэчы апошняга з грамадскасцю ў памяшканні былога Мінскага дваранскага сходу адзіны, хто выступіў з публічным пратэстам супраць польскай акупацыі краю, заявіў, што «палякам няма чаго шукаць у Беларусі». Ва ўмовах польскай акупацыі і фактычнай перамогі бальшавікоў у грамадзянскай вайне падтрымліваў утварэнне суверэннай Беларускай рэспублікі. У пачатку 1920-х г. у складзе «расійскай сацыялістычнай групы» беспаспяхова ўдзельнічаў у выбарах у Мінскі гарадскі магістрат. З аднаўленнем савецкай улады ў ліст. 1920 прызначаны першым рэктарам новаўтворанага Беларускага політэхнічнага інстытута (БПІ), адначасова выкладаў у Мінскім інстытуце народнай адукацыі (МІНА), Бел. рабочым тэхнікуме, выконваў абавязкі загадчыка аддзела наркамата асветы БССР. Ініцыятар стварэння і першы старшыня Беларускага вольна-эканамічнага таварыства. Выступаў супраць т.зв. прымусовай беларусізацыі, быў прыхільнікам паступовага пераводу выкладання ў навучальных установах Беларусі на бел. мову. У канцы 1920 — пачатку 1921 намагаўся аднавіць дзейнасць эсэраўскай арганізацыі «абласнікоў». | |
| − | + | Арыштаваны 9.3.1921. Абвінавачваўся ў антысавецкай дзейнасці. Дзякуючы заступніцтву 38 выкладчыкаў БПІ, МІНА і Беларускага рабочага тэхнікума праз 2 месяцы вызвалены (паводле іншых звестак 18.11.1922 асуджаны за «антысавецкую агітацыю» да 2 гадоў пазбаўлення волі; вызвалены 28.3.1924). У другой палове 1920-х г. працаваў у Сярэднеазіяцкім ун-це, Інстытуце ірыгацыі і механізацыі сельскай гаспадаркі Узбекскай ССР. Пасля чарговага арышту ў 1930 выселены разам з сям’ёй з Ташкента ў сельскую мясцовасць, але ў 1933 зноў дазволена вярнуцца назад. У 1937 арыштаваны за «шпіянаж на карысць замежных разведак» і прыгавораны да 10 гадоў ППК. Паводле слоў жонкі, знаходзіўся ў адным з пунктаў Краснаярскага канцлагера НКВД. Загінуў у зняволенні. Па першай справе (№ 36730-с; захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі) рэабілітаваны пракуратурай Мінскай вобл. 8.12.1995. | |
Актуальная версія на 14:31, 16 кастрычніка 2018
- Дата нараджэння: 24 лiпень 1885 г.
- Варыянты імя: Ярашэвіч Ніканор Казіміравіч; Ярошевич Никонор Казимирович
- Месца нараджэння: Мінская губ., Мінскі павет (Мінская вобл., Стаўбцоўскі раён), мяст. Новы Свержань
- Пол: мужчына
- Нацыянальнасць: беларус
- Адукацыя: вышэйшая
- Прафесія / месца працы: Намеснік рэктара, Беларускі політэхнічны інстытут
- Месца пражывання: БССР, г. Мінск
- Месца смерці: РСФСР, Краснаярскі канцлагер
- Дата арышту: 9 сакавiк 1921 г.
- Абвінавачанне: Антысавецкая агітацыя
- Дата асуджэння: 18 лiстапад 1922 г.
- Орган, які вынес прысуд: Пастанова НКУС СССР і Пракурора СССР
- Артыкул: 60 КК БССР
- Прысуд: 2 гады высылкі
- Месца адбывання: г. Ташкент
- Дата рэабілітацыі: 8 снежань 1995 г.
- Орган, які рэабілітаваў: Пракуратура Мінскай вобл.
- Дата арышту: 1930 г.
- Прысуд: высылка
- Дата арышту: 1937 г.
- Абвінавачанне: Шпіянаж на карысць замежных выведак
- Прысуд: 10 гадоў ППЛ
- Месца адбывання: РСФСР, Краснаярскі канцлагер
- Архіўная справа: КДБ РБ 36730-с
- Крыніцы дадзеных: Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)
Біяграфія[дадаць інфармацыю]
Міканор Казіміравіч Ярашэвіч - беларускі грамадска-палітычны дзеяч, педагог, першы рэктар БПІ (БНТУ).
Нарадзіўся 11 (24).07.1885 г. у мяст. Новы Свержань Мінскага пав. (цяпер Стаўбцоўскі р-н Мінскай вобл.). Скончыў Глухаўскі настаўніцкі (1910) і Маскоўскі сельскагаспадарчы (1912) інстытуты. У час вучобы ў Маскве ўваходзіў у склад бел. студэнцкага гуртка, дасылаў лісты ў газ. «Наша ніва». Працаваў аграномам, чытаў лекцыі па аграноміі ў навучальных установах Мінскай, Смаленскай і Харкаўскай губ. Удзельнік 1-й сусветнай вайны. Пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 адзін з кіраўнікоў Мінскай губернскай земскай управы. У пачатку сак. 1918 у складзе мінскай земскай групы кааптаваны ў Раду БНР, аднак 25.3.1918 разам з іншымі прадстаўнікамі земстваў, гарадскога самакіравання і нацыянальных меншасцей выйшаў з яе складу ў знак нязгоды з прыняццем Трэцяй Устаўнай граматы. Адзін з аўтараў праекта стварэння ў Мінску ун-та. У час польска-савецкай вайны 1919—20 узначаліў Мінскую губернскую земскую ўправу, выкладаў у Мінскім політэхнічным вучылішчы. 18.9.1919 у час прыезду ў Мінск Ю.Пілсудскага пры сустрэчы апошняга з грамадскасцю ў памяшканні былога Мінскага дваранскага сходу адзіны, хто выступіў з публічным пратэстам супраць польскай акупацыі краю, заявіў, што «палякам няма чаго шукаць у Беларусі». Ва ўмовах польскай акупацыі і фактычнай перамогі бальшавікоў у грамадзянскай вайне падтрымліваў утварэнне суверэннай Беларускай рэспублікі. У пачатку 1920-х г. у складзе «расійскай сацыялістычнай групы» беспаспяхова ўдзельнічаў у выбарах у Мінскі гарадскі магістрат. З аднаўленнем савецкай улады ў ліст. 1920 прызначаны першым рэктарам новаўтворанага Беларускага політэхнічнага інстытута (БПІ), адначасова выкладаў у Мінскім інстытуце народнай адукацыі (МІНА), Бел. рабочым тэхнікуме, выконваў абавязкі загадчыка аддзела наркамата асветы БССР. Ініцыятар стварэння і першы старшыня Беларускага вольна-эканамічнага таварыства. Выступаў супраць т.зв. прымусовай беларусізацыі, быў прыхільнікам паступовага пераводу выкладання ў навучальных установах Беларусі на бел. мову. У канцы 1920 — пачатку 1921 намагаўся аднавіць дзейнасць эсэраўскай арганізацыі «абласнікоў».
Арыштаваны 9.3.1921. Абвінавачваўся ў антысавецкай дзейнасці. Дзякуючы заступніцтву 38 выкладчыкаў БПІ, МІНА і Беларускага рабочага тэхнікума праз 2 месяцы вызвалены (паводле іншых звестак 18.11.1922 асуджаны за «антысавецкую агітацыю» да 2 гадоў пазбаўлення волі; вызвалены 28.3.1924). У другой палове 1920-х г. працаваў у Сярэднеазіяцкім ун-це, Інстытуце ірыгацыі і механізацыі сельскай гаспадаркі Узбекскай ССР. Пасля чарговага арышту ў 1930 выселены разам з сям’ёй з Ташкента ў сельскую мясцовасць, але ў 1933 зноў дазволена вярнуцца назад. У 1937 арыштаваны за «шпіянаж на карысць замежных разведак» і прыгавораны да 10 гадоў ППК. Паводле слоў жонкі, знаходзіўся ў адным з пунктаў Краснаярскага канцлагера НКВД. Загінуў у зняволенні. Па першай справе (№ 36730-с; захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі) рэабілітаваны пракуратурай Мінскай вобл. 8.12.1995.