Розніца паміж версіямі "Грыгаровіч Карл Карлавіч (1868)"
(Тэг: formularedit) |
(Тэг: formularedit) |
||
(Не паказана2 прамежкавыя версіі таго ж удзельніка) | |||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Шаблон:Фармуляр | {{Шаблон:Фармуляр | ||
+ | |фотаздымак=Карл_Грыгаровіч.jpg | ||
+ | |подпіс да фатаграфіі=Крыніца: [https://josephjoachim.com/2014/11/04/joachims-students/] | ||
|дата нараджэння=25.10.1868 | |дата нараджэння=25.10.1868 | ||
|варыянты імя=Григорович Карл Карлович | |варыянты імя=Григорович Карл Карлович | ||
|месца нараджэння=г. Санкт-Пецярбург | |месца нараджэння=г. Санкт-Пецярбург | ||
− | |||
|адукацыя=вышэйшая | |адукацыя=вышэйшая | ||
|прафесія / месца працы=Музыка | |прафесія / месца працы=Музыка | ||
Радок 18: | Радок 19: | ||
[[Катэгорыя:Адкрыты спіс]] | [[Катэгорыя:Адкрыты спіс]] | ||
+ | [[Катэгорыя:Музыкі і кампазітары]] | ||
+ | [[Катэгорыя:Бессмяротны барак]] | ||
+ | [[Катэгорыя:Фотаздымкі]] | ||
==Біяграфія== | ==Біяграфія== | ||
Карл Карлавіч Грыгаровіч (ням.: Charles Gregorowitsch; 25 кастрычніка 1868, Пецярбург — 25 сакавіка 1921, Віцебск) — беларускі скрыпач і педагог. Інтэрпрэтатар скрыпічнай і квартэтнай класікі. | Карл Карлавіч Грыгаровіч (ням.: Charles Gregorowitsch; 25 кастрычніка 1868, Пецярбург — 25 сакавіка 1921, Віцебск) — беларускі скрыпач і педагог. Інтэрпрэтатар скрыпічнай і квартэтнай класікі. | ||
+ | |||
+ | Нарадзіўся ў сям'і выхадцаў з Беларусі. Ад 1883 штогод прыязджаў з канцэртамі ў Віцебск, куды ў 1918 пераехаў жыць. | ||
+ | |||
+ | Апошні вучань Генрыка Вяняўскага, займаўся таксама ў Маскве ў Васіля Безякірскага і ў Вене ў Якаба Донта затым ўдасканальваў сваё майстэрства ў Берліне ў Ёзэфа Іаахіма. Гастраляваў па свеце з 1883 года, у 1896-97 гг. здзейсніў канцэртнае турнэ па ЗША, атрымаўшы вельмі спачувальныя водгукі крытыкі, якая вітала яго «бліскучы запал і націск» у варыяцыях Иаахіма і «цудоўную тэхніку і цеплыню спасціжэння» у Першым канцэрце Макса Бруха, у 1899—1901 гг. распачаў (разам з фінскім піяністам Эдвардам Фацарам) сусветнае турнэ па трох кантынентах (Амерыка, Азія, Афрыка). З 1903 — прафесар Маскоўскага філарманічнага вучылішча. З 1910 — першая скрыпка ў квартэце герцага Мекленбургскага. Па сведчанні Генры Лахі, «па шыраце і плыўнасці тону яго параўноўвалі з Сарэ і Сарасаце». | ||
+ | |||
+ | Пасля рэвалюцыйных падзей 1917 года жыў і працаваў у Віцебску. Працаваў прафесарам народнай кансерваторыі. Выступаў у суправаджэнні віцебскага сімфанічнага аркестра, удзельнічаў у штотыднёвых вечарынах камернай музыкі, знаёмячы віцебскую публіку з навінамі заходняй музычнай культуры. | ||
+ | |||
+ | У 1921 годзе арыштаваны за тое, што «па прыездзе польскай дэлегацыі ў Віцебск пазнаёміўся з польдэлегатамі… і зарэкамендаваў сябе ў вачах прадстаўнікоў дэлегацыі з самага лепшага боку, у выніку чаго дэлегацыя выдала Грыгаровічу дакумент аб яго поўнай лаяльнасці ў адносінах да Польшчы, на прадмет ўезду ў такую», і прысуджаны да трох гадоў прымусовых работ. Да гэтага часу незразумела, памёр ён ад голаду ў заключэнні або быў расстраляны пры спробе бегчы з Расіі. |
Актуальная версія на 22:49, 24 кастрычніка 2018
- Дата нараджэння: 25 кастрычнiк 1868 г.
- Варыянты імя: Григорович Карл Карлович
- Месца нараджэння: г. Санкт-Пецярбург
- Пол: мужчына
- Адукацыя: вышэйшая
- Прафесія / месца працы: Музыка
- Месца пражывання: БССР, г. Віцебск
- Дата смерці: 25 сакавiк 1921 г.
- Месца смерці: БССР, г. Віцебск
- Дата арышту: 1921 г.
- Прысуд: 3 гады ППЛ
- Дата рэабілітацыі: 2008 г.
- Крыніцы дадзеных: Бессмертный барак
Біяграфія
Карл Карлавіч Грыгаровіч (ням.: Charles Gregorowitsch; 25 кастрычніка 1868, Пецярбург — 25 сакавіка 1921, Віцебск) — беларускі скрыпач і педагог. Інтэрпрэтатар скрыпічнай і квартэтнай класікі.
Нарадзіўся ў сям'і выхадцаў з Беларусі. Ад 1883 штогод прыязджаў з канцэртамі ў Віцебск, куды ў 1918 пераехаў жыць.
Апошні вучань Генрыка Вяняўскага, займаўся таксама ў Маскве ў Васіля Безякірскага і ў Вене ў Якаба Донта затым ўдасканальваў сваё майстэрства ў Берліне ў Ёзэфа Іаахіма. Гастраляваў па свеце з 1883 года, у 1896-97 гг. здзейсніў канцэртнае турнэ па ЗША, атрымаўшы вельмі спачувальныя водгукі крытыкі, якая вітала яго «бліскучы запал і націск» у варыяцыях Иаахіма і «цудоўную тэхніку і цеплыню спасціжэння» у Першым канцэрце Макса Бруха, у 1899—1901 гг. распачаў (разам з фінскім піяністам Эдвардам Фацарам) сусветнае турнэ па трох кантынентах (Амерыка, Азія, Афрыка). З 1903 — прафесар Маскоўскага філарманічнага вучылішча. З 1910 — першая скрыпка ў квартэце герцага Мекленбургскага. Па сведчанні Генры Лахі, «па шыраце і плыўнасці тону яго параўноўвалі з Сарэ і Сарасаце».
Пасля рэвалюцыйных падзей 1917 года жыў і працаваў у Віцебску. Працаваў прафесарам народнай кансерваторыі. Выступаў у суправаджэнні віцебскага сімфанічнага аркестра, удзельнічаў у штотыднёвых вечарынах камернай музыкі, знаёмячы віцебскую публіку з навінамі заходняй музычнай культуры.
У 1921 годзе арыштаваны за тое, што «па прыездзе польскай дэлегацыі ў Віцебск пазнаёміўся з польдэлегатамі… і зарэкамендаваў сябе ў вачах прадстаўнікоў дэлегацыі з самага лепшага боку, у выніку чаго дэлегацыя выдала Грыгаровічу дакумент аб яго поўнай лаяльнасці ў адносінах да Польшчы, на прадмет ўезду ў такую», і прысуджаны да трох гадоў прымусовых работ. Да гэтага часу незразумела, памёр ён ад голаду ў заключэнні або быў расстраляны пры спробе бегчы з Расіі.