Розніца паміж версіямі "Піляр Раман Аляксандравіч (1894)"
(Новая старонка: '{{Шаблон:Фармуляр |фотаздымак=Piliar Raman.jpg |імя па-руску=Пиляр Роман Александрович |дата нарад...') |
|||
Радок 23: | Радок 23: | ||
[[Катэгорыя:Фотаздымкі]] | [[Катэгорыя:Фотаздымкі]] | ||
[[Катэгорыя:Адкрыты спіс]] | [[Катэгорыя:Адкрыты спіс]] | ||
+ | [[Катэгорыя:Супрацоўнікі НКУС і пракуратуры]] | ||
+ | ==Біяграфія== | ||
+ | Піляр Раман Аляксандравіч - старшыня ДПУ БССР (1925-1929) | ||
+ | |||
+ | Нарадзіўся ў 1894 годзе ў Вільні (паводле іншых звестак, ураджэнец Ломжынскай губерні Польшчы). У 1915 годзе скончыў Арэнбургскую гімназію, у 1917 годзе — 2 курсы юрыдычнага факультэта Петраградскага ўніверсітэта. | ||
+ | |||
+ | У 1917-1919 гадах — старшыня ВРК Літвы, член Прэзідыума і сакратар ЦВК Савета рабочых дэпутатаў Літвы і Беларусі. З 1920 года ў органах дзяржаўнай бяспекі — асобаўпаўнаважаны АА ВЧК на Заходнім фронце, начальнік аддзялення, памочнік начальніка АА САУ ВЧК пры СНК РСФСР намеснік начальніка КРА АДПУ пры СНК СССР. | ||
− | + | У 1925-1929 гадах — старшыня ДПУ БССР і адначасова паўнамоцны прадстаўнік АДПУ пры СНК СССР па Заходнім краі. У 1929 годзе назначаецца паўнамоцным прадстаўніком АДПУ пры СНК СССР па Паўночна-Каўказскім краі, затым — па Сярэдняй Азіі (з 1934 года — начальнік УНКУС СССР па Сярэдняй Азіі) і ў гэтым жа годзе — начальнікам УНКУС СССР па Саратаўскай вобласці. | |
+ | |||
+ | За ўдзел у аперацыі «Сіндыкат-2» па захопе Б. В. Савінкава і разгроме яго падпольнай арганізацыі ў 1924 годзе ўзнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга. | ||
+ | |||
+ | Арыштаваны 15 мая 1937 года як удзельнік «Польскай арганізацыі вайсковай» і агент польскіх разведорганаў. | ||
+ | |||
+ | Пастановай Камісіі НКУС СССР, Пракуратуры СССР і старшыні Ваеннай Калегіі Вярхоўнага суда СССР ад 2 верасня 1937 года прыгавораны па арт. 58-1 “а” КК РСФСР да ВМП. Прыгавор прыведзены ў выкананне ў той жа дзень. Рэабілітаваны пастановай Ваеннай Калегіі Вярхоўнага суда СССР ад 14 ліпеня 1957 года. |
Версія ад 07:54, 19 верасня 2017
- Дата нараджэння: 1894 г.
- Імя па-руску: Пиляр Роман Александрович
- Месца нараджэння: г. Вільня
- Пол: мужчына
- Нацыянальнасць: паляк
- Адукацыя: сярэдняя
- Прафесія / месца працы: Начальнік УНКУС па Саратаўскай вобл., камісар дзяржбяспекі 2-га ранга
- Месца пражывання: РСФСР, г. Саратаў, вул. Малакастрыжная, д. 22
- Партыйнасць: Член УсеКП(б)
- Дата расстрэлу: 2 верасень 1937 г.
- Месца пахавання: Расія, Маскоўская вобл., могілкі Камунарка
- Дата арышту: 16 травень 1937 г.
- Абвінавачанне: Шпіянаж
- Дата асуджэння: 2 верасень 1937 г.
- Орган, які вынес прысуд: Асобы парадак
- Дата рэабілітацыі: 4 лiпень 1957 г.
- Орган, які рэабілітаваў: Вайсковая калегія Вярхоўнага суда СССР
- Крыніцы дадзеных: КДБ Беларусі
Біяграфія[дадаць інфармацыю]
Піляр Раман Аляксандравіч - старшыня ДПУ БССР (1925-1929)
Нарадзіўся ў 1894 годзе ў Вільні (паводле іншых звестак, ураджэнец Ломжынскай губерні Польшчы). У 1915 годзе скончыў Арэнбургскую гімназію, у 1917 годзе — 2 курсы юрыдычнага факультэта Петраградскага ўніверсітэта.
У 1917-1919 гадах — старшыня ВРК Літвы, член Прэзідыума і сакратар ЦВК Савета рабочых дэпутатаў Літвы і Беларусі. З 1920 года ў органах дзяржаўнай бяспекі — асобаўпаўнаважаны АА ВЧК на Заходнім фронце, начальнік аддзялення, памочнік начальніка АА САУ ВЧК пры СНК РСФСР намеснік начальніка КРА АДПУ пры СНК СССР.
У 1925-1929 гадах — старшыня ДПУ БССР і адначасова паўнамоцны прадстаўнік АДПУ пры СНК СССР па Заходнім краі. У 1929 годзе назначаецца паўнамоцным прадстаўніком АДПУ пры СНК СССР па Паўночна-Каўказскім краі, затым — па Сярэдняй Азіі (з 1934 года — начальнік УНКУС СССР па Сярэдняй Азіі) і ў гэтым жа годзе — начальнікам УНКУС СССР па Саратаўскай вобласці.
За ўдзел у аперацыі «Сіндыкат-2» па захопе Б. В. Савінкава і разгроме яго падпольнай арганізацыі ў 1924 годзе ўзнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга.
Арыштаваны 15 мая 1937 года як удзельнік «Польскай арганізацыі вайсковай» і агент польскіх разведорганаў.
Пастановай Камісіі НКУС СССР, Пракуратуры СССР і старшыні Ваеннай Калегіі Вярхоўнага суда СССР ад 2 верасня 1937 года прыгавораны па арт. 58-1 “а” КК РСФСР да ВМП. Прыгавор прыведзены ў выкананне ў той жа дзень. Рэабілітаваны пастановай Ваеннай Калегіі Вярхоўнага суда СССР ад 14 ліпеня 1957 года.