Краскоўскі Іван Ігнатавіч (1880)

• Дата нараджэння: 24 чэрвень 1880 г.
• Імя па-руску: Красковский Иван Игнатьевич
• Месца нараджэння: Гродзенская губ., Бельскі павет (Польшча, Падляшскае ваяводства) в. Дубічы
• Пол: мужчына
• Нацыянальнасць: беларус
• Адукацыя: вышэйшая
• Прафесія / месца працы: Служачы, Дзяржплан СССР
• Партыйнасць: беспартыйны

Арышты

• Дата арышту: 18 снежань 1917 г.
• Дата рэабілітацыі: 10 чэрвень 1988 г.

---

• Дзе і кім арыштаваны: АДПУ СССР
• Дата арышту: 8 лiпень 1930 г.
• Абвінавачанне: Справа «Саюза вызвалення Беларусі»
• Дата асуджэння: 10 красавiк 1931 г.
• Орган, які вынес прысуд: Калегія АДПУ
• Прысуд: 5 гадоў ссылкі
• Месца адбывання: РСФСР, г. Самара (г. Куйбышаў)
• Дата рэабілітацыі: 10 чэрвень 1988 г.

---

• Дзе і кім арыштаваны: РСФСР, г. Куйбышаў
• Дата арышту: 4 лiстапад 1937 г.
• Дата асуджэння: 4 сакавiк 1940 г.
• Орган, які вынес прысуд: Асобая нарада пры НКУС СССР
• Артыкул: 58-6 КК РСФСР
• Прысуд: Залік тэрміна папярэдняга зняволення
• Дата вызвалення: 19 сакавiк 1940 г.
• Дата рэабілітацыі: травень 1962 г.
• Орган, які рэабілітаваў: Куйбышаўскі абласны суд

---

• Крыніцы дадзеных: Адкрыты спіс

Біяграфія

Іван Ігнатавіч Краскоўскі - беларускі і ўкраінскі палітычны дзеяч, публіцыст, педагог.

Нарадзіўся 24 чэрвеня 1880 у в. Дубічы (Бельскі павет, Гродзенская губерня, цяпер Падляшскае ваяводства, Польшча) у сям'і святара. Скончыў гімназію ў Вільні. З 1903 да 1905 гг. навучаўся на гісторыка-філалагічным факультэце Варшаўскага ўніверсітэта. Удзельнічаў у нелегальным студэнцкім гуртку, быў вылучаны сябрамі-аднадумцамі дэлегатам на І студэнцкі сацыялістычны з’езд. За ўдзел у антыўрадавых студэнцкіх выступленнях быў выключаны з універсітэта. Пасля пераехаў у Санкт-Пецярбург, дзе працягнуў адукацыю ў Пецярбургскім універсітэце па спецыяльнасці гісторыка-эканаміста.

Пасля сканчэння ўніверсітэта ў 1907 г. пераехаў у Вільню, дзе да 1914 году выкладаў у гімназіях гісторыю, геаграфію, рускую мову, удзельнічаў у беларускім грамадскім руху.

Улетку 1915 г. пераехаў у Кіеў, дзе працаваў у Зямельным саюзе. З'яўляўся членам Беларускай сацыялістычнай грамады, Беларускай сацыял-дэмакратычнай партыі. У верасні 1917 г. на зьездзе народаў у Кіеве прадстаўляў беларускія нацыянальныя арганізацыі. Быў арыштаваны бальшавікамі 18.12.1917 г.

У 1918 уваходзіў у склад урада Украінскай Народнай Рэспублікі (УНР), затым быў першым паслом УНР у Грузіі. Падчас працы ва ўкраінскім урадзе таксама выступаў кансультантам місіі Беларускай Народнай Рэспублікі на перамовах з урадам Украіны. У кастрычніку 1918 г. быў афіцыйна ўпаўнаважаны Народным Сакратарыятам БНР дзеля вядзеньня перамоваў з урадамі Расіі і Украіны аб афіцыйным прызнанні незалежнасці Беларусі.

У 1920 старшыня Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні. З 1922 дырэктар Дзвінскай дзяржаўнай беларускай гімназіі (цяпер Даўгаўпілс, Латвія).

З лета 1925 у Мінску, працаваў у БДУ, Інбелкульце (потым БелАН). Старшыня сацыяльна-культурнай секцыі і член прэзідыума Дзяржплана БССР. З 1930 у Дзяржплане СССР.

Арыштаваны АДПУ СССР 8.7.1930 па справе «Саюза вызвалення Беларусі». Этапаваны для следства ў Мінск. Пастановай Калегіі АДПУ ад 10.4.1931 сасланы на 5 гадоў у Самару. Зноў арыштаваны НКУС СССР 4 лістапада 1937 г. Рашэннем ад 4.3.1940 тэрмін папярэдняга зняволення залічаны ў тэрмін адбывання пакарання, вызвалены 19.3.1940. Да пенсіі працаваў школьным настаўнікам у Куйбышаўскай вобласці. Пасля вайны выехаў у Чэхаславакію да дачкі, якая працавала ў музеі ў Браціславе. Памёр 23 жніўня 1955. Пахаваны на браціслаўскіх могілках Славічіе удоліе.

Па першым прысудзе рэабілітаваны 22.5.1962, па другім прысудзе рэабілітаваны Куйбышаўскім абласным судом 10.6.1988.