Вераб'ёў Мікалай Мікалаевіч (1894)

Дата нараджэння: 4 травень 1894 г.
Варыянты імя: Вераб’ёў Нікан
Месца нараджэння: Цвярская губ., Бежацкі павет, в. Мікішына
Пол: мужчына
Нацыянальнасць: рускі
Сацыяльнае паходжанне: сялянскае
Адукацыя: няск. вышэйшая
Прафесія / месца працы: Святар, царква на Козыраўскіх могілках
Месца пражывання: БССР, г. Мінск, вул. Безымянная

Дата смерці: 7 верасень 1963 г.
Месца смерці: г. Гагарын

Дата арышту: 5 красавiк 1933 г.
Абвінавачанне: Антысавецкая агітацыя
Дата асуджэння: 7 чэрвень 1933 г.
Орган, які вынес прысуд: Тройка
Артыкул: 72; 76 КК БССР
Прысуд: 5 гадоў ППЛ
Месца адбывання: Далёкаўсходні край, Камсамольск-на-Амуры
Дата вызвалення: 1937 г.
Дата рэабілітацыі: 12 чэрвень 1989 г.
Орган, які рэабілітаваў: Пракуратура БССР

Архіўная справа: КДБ РБ 24819-с
Крыніцы дадзеных: Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)

Біяграфія[дадаць інфармацыю]

Вераб'ёў Мікалай Мікалаевіч (царкоўнае - Нікан) - святар праваслаўнай царквы, духоўны пісьменнік. З 1956 года ігумен.

Нарадзіўся 4 траўня 1894 года ў вёсцы Міішына Бежацкага павета Цвярской губерніі ў шматдзетнай сялянскай сям'і.

У 1914 годзе скончыў рэальную вучэльню ў Вышэйшым Валачке і паступіў у Псіханеўралагічны інстытут у Петраградзе. Падчас вучобы ў інстытуце шмат чытаў, займаўся самаадукацыяй, спрабуючы знайсці адказы на спрадвечныя пытанні. Пасля сканчэння першага курса вырашыў не працягваць вучобу. У 1917 годзе паступіў у Маскоўскую духоўную акадэмію, але заняткі там хутка былі спынені з-за рэвалюцыі. Наступныя некалькі гадоў выкладаў у школе Вышэйшага Валачка матэматыку. Затым пераехаў у Маскву і служыў псаломшчыкам у Барысаглебскай царкве.

5 красавіка 1931 года ў Вербную нядзелю ў царкве свяціцеля Мікалая Цудатворца на Козыраўскіх могілках у Мінску епіскапам Феафанам (Семяняка) пастрыжаны ў манаства з імём Нікан. 7 красавіка 1931 года. Праз два дні рукапакладзены ў сан іерадыякана. 8 студзеня 1933 года, на другі дзень свята Раства Хрыстова, у той самай царкве быў рукапакладзены ў сан іерманаха.

5 красавіка 1933 года быў арыштаваны па абвінавачанні ў антысавецкай агітацыі. Праходзіў па адной справе з архімандрытам Гаўрыілам (Горбачам), святарамі Мікалаем Цімінскім, Аляксандрам Яхневічам, манахінямі Еўфрасінняй Гутар, Еўдакіяй Лукашэвіч, Людмілай Палянскай, Наталляй Сон (Зон), актыўнымі прыхаджанамі Аленай Галкінай (н. ў 1888), Пятром Каладкевічам (1876), Ксеніяй Лецка (1892) і інш. 7 чэрвеня таго ж года па артыкулах 72 і 76 КК БССР сасланы ў сібірскія лагеры на пяць гадоў. Быў вызвалены ў 1937 годзе.

Этапаваны ў адзін з лагпунктаў АДПУ Камсамольска-на-Амуры Далёкаўсходняга краю. У зняволенні некаторы час знаходзіўся з епіскапам Магілёўскім Феадосіем (Вашчынскім), ад якога 19.1.1937 атрымаў своеасаблівую даведку, дзе былі і такія радкі: «Іераманах Нікан <…> крыж сярод лагерных нёс цярпліва, без тугі і смутку, падаючы сваім жыццём добры прыклад усім».

Пасля вызвалення (1937), не маючы магчымасці працягваць свяшчэннаслужэнне, працаваў памочнікам урача ў Ніжнім Валачку. У 1944 епіскапам Калужскім Васіліем прызначаны настаяцелем Благавешчанскага храма ў Казельску (другі святар храма Рафаіл Шэйчанка адбыў у сталінскіх канцлагерах больш за 20 гадоў). З 1948 служыў у Белеве, потым у Яфрэмаве, Смаленску, Гжацку. Узведзены ў сан ігумена (1956). Аўтар успамінаў, духоўных кніг.

Рэабілітаваны 12.6.1989 пракуратурай БССР.