Будзінскі Станіслаў Янавіч (1894)
- Дата нараджэння: 9 верасень 1894 г.
- Імя па-руску: Будзинский Станислав Янович
- Месца нараджэння: г. Варшава
- Пол: мужчына
- Нацыянальнасць: паляк
- Адукацыя: вышэйшая
- Прафесія / месца працы: Навуковы супрацоўнік і выкладчык, Вышэйшая школа прапагандыстаў ім. Свярдлова пры ЦК УсеКП(б)
- Месца пражывання: РСФСР, г. Масква, Вялікі Афанасьеўскі зав., д.37, кв.39
- Партыйнасць: Член УсеКП(б)
- Дата расстрэлу: 21 жнiвень 1937 г.
- Месца смерці: РСФСР, г. Масква, турма НКУС
- Месца пахавання: Масква, Данскія могілкі
- Дата арышту: 10 чэрвень 1937 г.
- Абвінавачанне: Шпіянаж
- Дата асуджэння: 21 жнiвень 1937 г.
- Орган, які вынес прысуд: Вайсковая калегія Вярхоўнага суда СССР
- Прысуд: ВМП
- Дата рэабілітацыі: 29 красавiк 1955 г.
- Орган, які рэабілітаваў: Вайсковая калегія Вярхоўнага суда СССР
Біяграфія
Станіслаў Будзінскі (польск. Stanislaw Budzyński, партыйны псеўданім - Стах) - бальшавісцкі рэвалюцыйны дзеяч, удзельнік Кастрычніцкага ўзброенага паўстання 1917 у Маскве.
Нарадзіўся ў Варшаве 9 верасня 1894 г. У 1912—15 член Варшаўскага камітэта Сацыял-дэмакратыі Каралеўства Польскага і Літвы (СДКПіЛ). З 1916 г. член Расійскай сацыял-дэмакратычнай рабочай партыі (бальшавікоў) (РСДРП(б)). У 1917 годзе быў дэлегатам 7-й (красавіцкай) канферэнцыі РСДРП(б), членам Ваеннага Бюро пры Маскоўскім камітэце РСДРП(б), членам палкавога камітэта 55-га запаснога пяхотнага палка. У кастрычніку 1917 Будзінскі - член Маскоўскага савета салдацкіх дэпутатаў і член Замаскварэцкага ваенна-рэвалюцыйнага камітэта. З 25 кастрычнкіа - кандыдат у члены Маскоўскага ВРК. Падчас Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 года ён прывёў салдат свайго палка на ахову Массавета. Удзельнічаў у баях за штаб Маскоўскай вайсковай акругі на Прычэсценцы, у раззбраенні Аляксандраўскай вайсковай вучэльні на Знамянцы.
У лістападзе 1917 года быў старшынём салдацкай секцыі Массавета, членам Прэзідыюма Массавета. У снежні 1917 - сакавіку 1918 гадоў - народны камісар па справах сацыяльнага забеспячэння Масквы.
Са снежня 1918 года знаходзіўся на нелегальнай працы ў Варшаве. У 1919 арыштоўваўся польскімі ўладамі. У 1920 годзе па абмене палітвязнямі трапіў у Савецкую Расію, знаходзіўся на партыйнай працы. Працаваў рэдактарам польскамоўных газет Вайскова-рэвалюцыйнага савета Заходняга фронта.
З 1928 года - член ЦК Кампартыі Заходняй Беларусі. У 1930-1934 гадах - длен бюро ЦК КП(б)Б. З кастрычніка 1930 да лістапада 1931 рэдактар газеты «Звязда», член рэдкалегіі часопіса «Бальшавік Беларусі». Спрабаваў падвесці ідэалагічную і тэарэтычную аснову пад палітычную кампанію па выкрыцці беларускіх нацдэмаў (артыкул «Вораг у доме» пра раман М.Зарэцкага «Крывічы»).
З 1934 прафесар, загадчык кафедры ленінізма Міжнароднай ленінскай школы ў Маскве. Таксама выкладаў у Вышэйшай партыйнай школе імя Свярдлова ЦК УсеКП(б).
Арыштаваны ў чэрвені 1937. Расстраляны 22.8.1937. Рэабілітаваны пасмяротна.