Хвецька Люцыян (1889)

• Дата нараджэння: 22 лiстапад 1889 г.
• Месца нараджэння: Гродзенская губ., Сакольскі павет (Польшча, Падляшскае ваяв., Сакольскі павет), в. Малышоўка
• Пол: мужчына
• Адукацыя: сярэдняя, вышэйшая духоўная
• Прафесія / месца працы: Рымска-каталіцкі святар; адміністратар Пецярбургскага пракафедральнага касцёла.
• Месца пражывання: РСФСР, г. Пецярбург

• Дата смерці: 1944 г.
• Месца смерці: БССР, г. Стаўбцы

---

• Дзе і кім арыштаваны: ДПУ
• Дата арышту: 10 сакавiк 1923 г.
• Абвінавачанне: Справа біскупа Я. Цепляка
• Дата вызвалення: 1 люты 1925 г.
• Падставы вызвалення: Абмен палітвязнямі

---

• Крыніцы дадзеных: Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, т. II;

Біяграфія

[22.11.1889, в. Малышоўка Сакольскага пав. Гродзенскай губ., цяпер Сакольскі пав. Падляшскага ваяводства — 1944, Стоўбцы], рыма-каталіцкі святар, рэдактар, выдавец, публіцыст, педагог. У 1904 скончыў Сакольскае гарадское вучылішча. Здаў экзамен на аптэкарскага вучня ў экзаменацыйнай камісіі Пецярбургскай навучальнай акругі. У 1907—14 вучыўся ў Магілёўскай духоўнай каталіцкай семінарыі ў Санкт-Пецярбургу. Працягнуў вучобу ў Мітрапалітальнай духоўнай каталіцкай акадэміі, якую скончыў у 1915 са ступенню магістра тэалогіі. Падчас вучобы ў акадэміі сябра бел. культурна-асветнага гуртка. Пасвечаны ў святары 31.5.1915 біскупам Я.Цепляком. Адзін з заснавальнікаў «Хрысціянска-дэмакратычнай злучнасці». Ініцыятар выдання і першы рэдактар-выдавец бел. каталіцкай газ. «Krynica». Заснавальнік бел. выдавецкай каталіцкай суполкі. Служыў вікарыем пракафедральнага касцёла ў Петраградзе. Да 1918 прафесар літургікі ў духоўнай каталіцкай семінарыі. Пасля закрыцця бальшавікамі семінарыі прызначаны адміністратарам пракафедральнага касцёла.

Арыштаваны ДПУ па справе біскупа Я.Цепляка 10.3.1923. Быў прапанаваны ў мемарандуме ад 15.3.1923 бел. сеймавых паслоў-католікаў Папе рымскаму на пасаду біскупа-суфрагана Віленскай дыяцэзіі. У выніку абмену палітвязнямі 1.2.1925 дэпартаваны ў Польшчу.

У 1925—26 выкладаў Закон Божы ў Шыманове пад Варшавай. Пры падтрымцы біскупа Э.Ропа з канца 1920-х г. да 1931 працаваў рэктарам Місіянерскага інстытута ў Любліне. З 1932 пробашч парафіі Шчытнікі Пінскай дыяцэзіі. Прафесар пастаральнай тэалогіі і выкладчык бел. мовы ў Пінскай каталіцкай семінарыі. У 1933—39 скарбнік дыяцэзіяльнай курыі і віцэ-старшыня дыяцэзіяльнай рады. У гады 2-й сусветнай вайны заставаўся на Піншчыне. Памёр у 1944 [?] у Стоўбцах.