Розніца паміж версіямі "Шахмуць Раман Раманавіч (1901)"
(Тэг: formularedit) |
|||
(Не паказана3 прамежкавыя версіі таго ж удзельніка) | |||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Шаблон:Фармуляр | {{Шаблон:Фармуляр | ||
|фотаздымак=Серафім Жыровіцкі (Шахмуць).jpg | |фотаздымак=Серафім Жыровіцкі (Шахмуць).jpg | ||
− | | | + | |дата нараджэння=15.07.1901 |
|варыянты імя=Шахмуць Сямён Раманавіч; Серафім Жыровіцкі | |варыянты імя=Шахмуць Сямён Раманавіч; Серафім Жыровіцкі | ||
− | |||
|месца нараджэння=Мінская губ., Слуцкі павет (Брэсцкая вобл., Ляхавіцкі раён), в. Падлессе | |месца нараджэння=Мінская губ., Слуцкі павет (Брэсцкая вобл., Ляхавіцкі раён), в. Падлессе | ||
− | |||
|нацыянальнасць=беларус | |нацыянальнасць=беларус | ||
− | |||
|адукацыя=сярэдняя | |адукацыя=сярэдняя | ||
|прафесія / месца працы=Архімандрыт | |прафесія / месца працы=Архімандрыт | ||
|месца пражывання=г. Гродна | |месца пражывання=г. Гродна | ||
+ | |пол=мужчына | ||
|дата смерці=05.03.1946 | |дата смерці=05.03.1946 | ||
|месца смерці=ГУЛАГ | |месца смерці=ГУЛАГ | ||
Радок 19: | Радок 17: | ||
|абвінавачванне 1=Актыўнае супрацоўніцтва з СД, пасобніцтва нямецкім акупантам | |абвінавачванне 1=Актыўнае супрацоўніцтва з СД, пасобніцтва нямецкім акупантам | ||
|дата асуджэння 1=07.07.1945 | |дата асуджэння 1=07.07.1945 | ||
− | |прысуд 1=5 гадоў | + | |кім асуджаны 1=Асобая Нарада пры НКУС СССР |
+ | |прысуд 1=5 гадоў ППК | ||
|месца адбываньня 1=Унжэнскі канцлагер МДБ Горкаўскай вобл. (ст. Сухабязводная) | |месца адбываньня 1=Унжэнскі канцлагер МДБ Горкаўскай вобл. (ст. Сухабязводная) | ||
|дата рэабілітацыі 1=22.04.1994 | |дата рэабілітацыі 1=22.04.1994 | ||
Радок 28: | Радок 27: | ||
[[Катэгорыя:Адкрыты спіс]] | [[Катэгорыя:Адкрыты спіс]] | ||
[[Катэгорыя:Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя праваслаўныя свяшчэнна- i царкоўнаслужыцелi Беларусi]] | [[Катэгорыя:Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя праваслаўныя свяшчэнна- i царкоўнаслужыцелi Беларусi]] | ||
− | [[Катэгорыя: | + | [[Катэгорыя:Праваслаўныя святары]] |
+ | [[Катэгорыя:Кривонос Ф. Синодик за веру и Церковь Христову пострадавших в Минской епархии]] | ||
==Біяграфія== | ==Біяграфія== | ||
+ | [[File:Шахмуць Серафім.jpg|400px|thumb|Крыніца:http://hramlavrenty-svetoch.narod.ru/Ser/Serafim_dop.htm]] | ||
[Раман Раманавіч; 15.7.1901, в. Падлессе Слуцкага пав. Мінскай губ., цяпер Ляхавіцкі р-н Брэсцкай вобл. — 5.3.1946 (?), ГУЛАГ], свяшчэннамучанік. Архімандрыт. Беларус. Са шматдзетнай сялянскай сям’і. З дзяцінства наведваў Свята-Духаву царкву, дзе настаяцелем служыў Іосіф Кезевіч* . У 1915 скончыў Ляхавіцкае 2-класнае народнае вучылішча. У гэтым жа годзе памёр бацька, і маці засталася з дзецьмі адна. З 1916 паслушнік Мінскага Свята-Духава манастыра. У 1917 з-за ваенных падзей вярнуўся ў родную вёску. У 1921 здаў экзамен на псаломшчыка, служыў у Спаса-Праабражэнскай царкве в. Вяляцічы Барысаўскага пав. З чэрв. 1922 паслушнік Успенскага манастыра ў мяст. Жыровічы Слонімскага пав. 1.4.1923 прыняў манашаскі пострыг з імем Серафім. Рукапаложаны ў іерадыякана (1926), іераманаха (1935). Накіраваны ў прыход в. Курашова тагачаснага Бельскага пав. Беластоцкага ваяв. Актыўна займаўся місіянерскай дзейнасцю сярод тутэйшых жыхароў, якія ў 1920-я — пачатку 1930-х г. перайшлі да уніі. У канцы 1939 архіепіскапам Панцеляіманам (Ражноўскім) узведзены ў сан ігумена, потым архімандрыта. У жн. 1941 С. і айцу Грыгорыю Кударэнку была даверана высокая і адказная місія: на акупаванай тэрыторыі Беларусі арганізаваць прыходскае жыццё. Па дарозе ў Мінск місіянеры наведалі шэраг вёсак і мястэчак Капыльскага, Слуцкага, Уздзенскага р-наў, дзе збіралі на імя мітрапаліта прашэнні веруючых з просьбай аб адкрыцці царкоўных прыходаў. З ліст. 1941 да пачатку 1942 служыў у Мінску ў царкве былога Спаса-Праабражэнскага жаночага манастыра. У студз. 1942 з айцом Грыгорыем выехаў на Віцебшчыну, дзе зноў збіраў прашэнні аб адкрыцці храмаў, правіў богаслужэнні, хрысціў дзяцей. Пазней місіянеры наведалі Быхаў, Жлобін, Магілёў, Гомель. У Чонках Гомельскай вобл. адкрылі жаночы манастыр. Увосень 1943 вярнуліся ў Мінск. Служылі ў Свята-Духавай царкве (цяпер кафедральны сабор). У чэрв. 1944 прапаведнікі пераехалі ў Гродна. | [Раман Раманавіч; 15.7.1901, в. Падлессе Слуцкага пав. Мінскай губ., цяпер Ляхавіцкі р-н Брэсцкай вобл. — 5.3.1946 (?), ГУЛАГ], свяшчэннамучанік. Архімандрыт. Беларус. Са шматдзетнай сялянскай сям’і. З дзяцінства наведваў Свята-Духаву царкву, дзе настаяцелем служыў Іосіф Кезевіч* . У 1915 скончыў Ляхавіцкае 2-класнае народнае вучылішча. У гэтым жа годзе памёр бацька, і маці засталася з дзецьмі адна. З 1916 паслушнік Мінскага Свята-Духава манастыра. У 1917 з-за ваенных падзей вярнуўся ў родную вёску. У 1921 здаў экзамен на псаломшчыка, служыў у Спаса-Праабражэнскай царкве в. Вяляцічы Барысаўскага пав. З чэрв. 1922 паслушнік Успенскага манастыра ў мяст. Жыровічы Слонімскага пав. 1.4.1923 прыняў манашаскі пострыг з імем Серафім. Рукапаложаны ў іерадыякана (1926), іераманаха (1935). Накіраваны ў прыход в. Курашова тагачаснага Бельскага пав. Беластоцкага ваяв. Актыўна займаўся місіянерскай дзейнасцю сярод тутэйшых жыхароў, якія ў 1920-я — пачатку 1930-х г. перайшлі да уніі. У канцы 1939 архіепіскапам Панцеляіманам (Ражноўскім) узведзены ў сан ігумена, потым архімандрыта. У жн. 1941 С. і айцу Грыгорыю Кударэнку была даверана высокая і адказная місія: на акупаванай тэрыторыі Беларусі арганізаваць прыходскае жыццё. Па дарозе ў Мінск місіянеры наведалі шэраг вёсак і мястэчак Капыльскага, Слуцкага, Уздзенскага р-наў, дзе збіралі на імя мітрапаліта прашэнні веруючых з просьбай аб адкрыцці царкоўных прыходаў. З ліст. 1941 да пачатку 1942 служыў у Мінску ў царкве былога Спаса-Праабражэнскага жаночага манастыра. У студз. 1942 з айцом Грыгорыем выехаў на Віцебшчыну, дзе зноў збіраў прашэнні аб адкрыцці храмаў, правіў богаслужэнні, хрысціў дзяцей. Пазней місіянеры наведалі Быхаў, Жлобін, Магілёў, Гомель. У Чонках Гомельскай вобл. адкрылі жаночы манастыр. Увосень 1943 вярнуліся ў Мінск. Служылі ў Свята-Духавай царкве (цяпер кафедральны сабор). У чэрв. 1944 прапаведнікі пераехалі ў Гродна. | ||
6.9.1944 арыштаваны органамі НКВД і праз 5 дзён перавезены ў Мінскую турму. Абвінавачваліся ў «актыўным супрацоўніцтве з СД». 7.7.1945 архімандрыт Серафім і айцец Грыгорый асуджаны (з Іванам Шышлам) да 5 гадоў ППК. Этапаваны, хутчэй за ўсё, ва Унжэнскі канцлагер МДБ Горкаўскай вобл. (ст. Сухабязводная). С. загінуў у зняволенні. Рэабілітаваны пракуратурай Беларусі 22.4.1994. Групавая справа архімандрыта і інш. № 35844-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі. У 1999 Сінодам Беларускай Праваслаўнай Царквы архімандрыт Серафім далучаны да ліку святых новапакутнікаў. У 2000 кананізаваны Архіерэйскім Саборам РПЦ. | 6.9.1944 арыштаваны органамі НКВД і праз 5 дзён перавезены ў Мінскую турму. Абвінавачваліся ў «актыўным супрацоўніцтве з СД». 7.7.1945 архімандрыт Серафім і айцец Грыгорый асуджаны (з Іванам Шышлам) да 5 гадоў ППК. Этапаваны, хутчэй за ўсё, ва Унжэнскі канцлагер МДБ Горкаўскай вобл. (ст. Сухабязводная). С. загінуў у зняволенні. Рэабілітаваны пракуратурай Беларусі 22.4.1994. Групавая справа архімандрыта і інш. № 35844-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі. У 1999 Сінодам Беларускай Праваслаўнай Царквы архімандрыт Серафім далучаны да ліку святых новапакутнікаў. У 2000 кананізаваны Архіерэйскім Саборам РПЦ. |
Актуальная версія на 14:17, 11 лістапада 2018
- Дата нараджэння: 15 лiпень 1901 г.
- Варыянты імя: Шахмуць Сямён Раманавіч; Серафім Жыровіцкі
- Месца нараджэння: Мінская губ., Слуцкі павет (Брэсцкая вобл., Ляхавіцкі раён), в. Падлессе
- Пол: мужчына
- Нацыянальнасць: беларус
- Адукацыя: сярэдняя
- Прафесія / месца працы: Архімандрыт
- Месца пражывання: г. Гродна
- Дата смерці: 5 сакавiк 1946 г.
- Месца смерці: ГУЛАГ
- Дзе і кім арыштаваны: НКУС
- Дата арышту: 6 верасень 1944 г.
- Абвінавачанне: Актыўнае супрацоўніцтва з СД, пасобніцтва нямецкім акупантам
- Дата асуджэння: 7 лiпень 1945 г.
- Орган, які вынес прысуд: Асобая Нарада пры НКУС СССР
- Прысуд: 5 гадоў ППК
- Месца адбывання: Унжэнскі канцлагер МДБ Горкаўскай вобл. (ст. Сухабязводная)
- Дата рэабілітацыі: 22 красавiк 1994 г.
- Орган, які рэабілітаваў: Пракуратура Беларусі
- Архіўная справа: КДБ Беларусі № 35844-с
- Крыніцы дадзеных: Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя праваслаўныя свяшчэнна- i царкоўнаслужыцелi Беларусi;
Біяграфія
[Раман Раманавіч; 15.7.1901, в. Падлессе Слуцкага пав. Мінскай губ., цяпер Ляхавіцкі р-н Брэсцкай вобл. — 5.3.1946 (?), ГУЛАГ], свяшчэннамучанік. Архімандрыт. Беларус. Са шматдзетнай сялянскай сям’і. З дзяцінства наведваў Свята-Духаву царкву, дзе настаяцелем служыў Іосіф Кезевіч* . У 1915 скончыў Ляхавіцкае 2-класнае народнае вучылішча. У гэтым жа годзе памёр бацька, і маці засталася з дзецьмі адна. З 1916 паслушнік Мінскага Свята-Духава манастыра. У 1917 з-за ваенных падзей вярнуўся ў родную вёску. У 1921 здаў экзамен на псаломшчыка, служыў у Спаса-Праабражэнскай царкве в. Вяляцічы Барысаўскага пав. З чэрв. 1922 паслушнік Успенскага манастыра ў мяст. Жыровічы Слонімскага пав. 1.4.1923 прыняў манашаскі пострыг з імем Серафім. Рукапаложаны ў іерадыякана (1926), іераманаха (1935). Накіраваны ў прыход в. Курашова тагачаснага Бельскага пав. Беластоцкага ваяв. Актыўна займаўся місіянерскай дзейнасцю сярод тутэйшых жыхароў, якія ў 1920-я — пачатку 1930-х г. перайшлі да уніі. У канцы 1939 архіепіскапам Панцеляіманам (Ражноўскім) узведзены ў сан ігумена, потым архімандрыта. У жн. 1941 С. і айцу Грыгорыю Кударэнку была даверана высокая і адказная місія: на акупаванай тэрыторыі Беларусі арганізаваць прыходскае жыццё. Па дарозе ў Мінск місіянеры наведалі шэраг вёсак і мястэчак Капыльскага, Слуцкага, Уздзенскага р-наў, дзе збіралі на імя мітрапаліта прашэнні веруючых з просьбай аб адкрыцці царкоўных прыходаў. З ліст. 1941 да пачатку 1942 служыў у Мінску ў царкве былога Спаса-Праабражэнскага жаночага манастыра. У студз. 1942 з айцом Грыгорыем выехаў на Віцебшчыну, дзе зноў збіраў прашэнні аб адкрыцці храмаў, правіў богаслужэнні, хрысціў дзяцей. Пазней місіянеры наведалі Быхаў, Жлобін, Магілёў, Гомель. У Чонках Гомельскай вобл. адкрылі жаночы манастыр. Увосень 1943 вярнуліся ў Мінск. Служылі ў Свята-Духавай царкве (цяпер кафедральны сабор). У чэрв. 1944 прапаведнікі пераехалі ў Гродна.
6.9.1944 арыштаваны органамі НКВД і праз 5 дзён перавезены ў Мінскую турму. Абвінавачваліся ў «актыўным супрацоўніцтве з СД». 7.7.1945 архімандрыт Серафім і айцец Грыгорый асуджаны (з Іванам Шышлам) да 5 гадоў ППК. Этапаваны, хутчэй за ўсё, ва Унжэнскі канцлагер МДБ Горкаўскай вобл. (ст. Сухабязводная). С. загінуў у зняволенні. Рэабілітаваны пракуратурай Беларусі 22.4.1994. Групавая справа архімандрыта і інш. № 35844-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі. У 1999 Сінодам Беларускай Праваслаўнай Царквы архімандрыт Серафім далучаны да ліку святых новапакутнікаў. У 2000 кананізаваны Архіерэйскім Саборам РПЦ.