Розніца паміж версіямі "Хіраска Уладзімір Рыгоравіч (1874)"
д (OL Robot перанёс старонку Хіраска Ўладзімер Рыгоравіч (1874) у Хіраска Уладзімір Рыгоравіч (1874), не пакінуўшы перасылкі: Выпраўленне імёнаў...) |
|||
(Не паказана7 прамежкавых версій таго ж удзельніка) | |||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Шаблон:Фармуляр | {{Шаблон:Фармуляр | ||
+ | |фотаздымак=Уладзімір Хіраска 3.jpg | ||
+ | |дата нараджэння=1874 | ||
+ | |месца нараджэння=г. Падольск | ||
+ | |пол=мужчына | ||
+ | |нацыянальнасць=рускі | ||
+ | |сацыяльнае паходжанне=духавенства | ||
+ | |адукацыя=сярэдняя духоўная | ||
+ | |прафесія / месца працы=Настаяцель царквы "Усіх смуткуючых радасць" | ||
+ | |месца пражывання=БССР, г. Мінск | ||
+ | |дата смерці=1933 | ||
+ | |архіўная справа=КДБ БССР 32934-с | ||
|крыніцы дадзеных=[http://www.svaboda.org/a/24812245.html Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)] | |крыніцы дадзеных=[http://www.svaboda.org/a/24812245.html Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)] | ||
− | |дата | + | |дата арышту 1=29.12.1925 |
− | | | + | |прысуд 1=3 гады высылкі |
− | |дата | + | |месца адбываньня 1=РСФСР, г. Арол |
− | |месца | + | |дата арышту 2=26.03.1929 |
− | | | + | |абвінавачванне 2=Антысавецкая агітацыя |
− | | | + | |дата асуджэння 2=26.07.1929 |
+ | |кім асуджаны 2=Асобая нарада | ||
+ | |артыкул 2=58-10 КК РСФСР | ||
+ | |прысуд 2=3 гады высылкі | ||
+ | |месца адбываньня 2=Сібір | ||
+ | |дата рэабілітацыі 2=28.08.1989 | ||
+ | |кім рэабілітаваны 2=Пракуратура БССР | ||
}} | }} | ||
[[Катэгорыя:Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]] | [[Катэгорыя:Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)]] | ||
+ | [[Катэгорыя:Праваслаўныя святары]] | ||
+ | [[Катэгорыя:Кривонос Ф. Синодик за веру и Церковь Христову пострадавших в Минской епархии]] | ||
+ | [[Катэгорыя:Фотаздымкі]] | ||
==Біяграфія== | ==Біяграфія== | ||
+ | [[File:Уладзімір Хіраска 4.jpg|250px|thumb|Уладзімір Хіраска з сям'ёй]] | ||
+ | Хіраска Уладзімір Рыгоравіч - пратаіерэй. | ||
+ | |||
+ | Нарадзіўся ў 1874 годзе ў Падольску ў сям'і святара. Пасля сканчэння Падольскай духоўнай семінарыі працаваў настаўнікам царкоўна-прыходскіх школ у Беларусі, служыў у вясковых прыходах. | ||
+ | |||
+ | Пасля жаніцьбы ў 1899 годзе быў рукапакладзены ў святара. Служыў у вясковых храмах - у царкве Узнясення Гасподня ў вёсцы Амельна Ігуменскага павета Мінскай губерніі (1899-1907), затым у Георгіеўскай царкве вёскі Юрэвічы таго ж павета (1907-1911). | ||
+ | |||
+ | З 1911 года стаў настаяцелем царквы іконы Божай Маці "Усіх Смуткуючых радасць" у Мінску (разбурана ў 1929 г. пры будаўніцтве Дома Урада), якая дзейнічала пры вучэльні сляпых. Адначасова выкладаў Закон Божы ў мужчынскай і жаночай гімназіях горада, а таксама працаваў у Мінскім Епархіальным Апякунстве беднымі духоўнага звання. | ||
+ | |||
+ | Пасля рэвалюцыі айцец Уладзімір працягваў служыць у Мінску. Яго двойчы арыштоўвалі ў 1919 годзе, але абодва разы вызвалялі. | ||
+ | |||
+ | У 1925 годзе з Мінска быў высланы мітрапаліт [[Паеўскі Міхаіл Львовіч (1879)|Мелхіседэк (Паеўскі)]]. Тады Уладзімір Хіраска разам з веруючымі звяртаўся ў розныя інстанцыі з просьбай не высылаць мітрапаліта. Пратаіерэя Уладзіміра Хіраска арыштавалі 29 снежня 1925 года, прад'явіўшы хлуслівае абвінавачванне ў сувязях з польскім Генеральным Консульствам. У сакавіку 1926 года яго прымусілі пакінуць Мінск і ён быў накіраваны ў адміністратыўную ссылку ў горад Арол на тры гады. У Мінск вярнуўся толькі вясной 1929 года. Зноўку пачаў служыць пры царкве іконы "Усіх Смуткуючых радасць". | ||
+ | |||
+ | [[File:Уладзімір Хіраска 2.jpg|400px|thumb|Турэмны здымак]] | ||
+ | 26 сакавіка 1929 г. Уладзіміра Хіраска арыштаваны ў другі раз. Падставай для арыштую стаў ананімны артыкул-данос, надрукаваны ў газете "Рабочы", у якой айца Уладзіміра галаслоўна абвінавачвалі ў контррэвалюцыйнай дзейнасці. Падчас знаходжання ў турме ў У. Хіраска рэзка пагоршыўся зрок, таму ён двойчы звяртаўся да турэмнага кіраўніцтва з просьбай прывесці доктара, але так і не атрымаў адказа. 29 ліпеня 1929 года яго выслалі ў Сібір. За тры гады лагернага жыцця ён амал аслеп. У 1932 годзе быў вызвалены. Але будучы цяжка хворым, Уладзімір Хіраска памёр парз некалькі месяцаў. | ||
+ | |||
+ | У 1999 годзе пратаіерэй Уладзімір Хіраска быў кананізаваны як мясцовы святы Беларускай Праваслаўнай Царквы. | ||
+ | |||
+ | У 2000 на юбілейным Архіерэйскім саборы РПЦ па прадстаўленні Беларускага Экзархата айцец Уладзімір быў прылічаны да новамучанікаў і вызнаўцаў Расійскіх для агульнацаркоўнага пахвалення. | ||
− | + | У Мінску з 1 верасня 2015 года дзейнічае храм у гонар свяшчэннапакутніка Уладзіміра Хіраска. Прыход канцэнтруе свае высілкі на працы са сляпымі людзьмі, дапамагаючы адаптавацца ў храме, царкоўнай і сацыяльнай дзейнасці. | |
+ | <gallery> | ||
+ | File:Уладзімір Хіраска 5.jpg|Уладзімір Хіраска з жонкай Марыяй Цітаўнай | ||
+ | File:Уладзімір Хіраска.jpg|Ікона ў гонар святога Уладзіміра Хіраска | ||
+ | </gallery> |
Актуальная версія на 01:06, 18 жніўня 2018
- Дата нараджэння: 1874 г.
- Месца нараджэння: г. Падольск
- Пол: мужчына
- Нацыянальнасць: рускі
- Сацыяльнае паходжанне: духавенства
- Адукацыя: сярэдняя духоўная
- Прафесія / месца працы: Настаяцель царквы "Усіх смуткуючых радасць"
- Месца пражывання: БССР, г. Мінск
- Дата смерці: 1933 г.
- Дата арышту: 29 снежань 1925 г.
- Прысуд: 3 гады высылкі
- Месца адбывання: РСФСР, г. Арол
- Дата арышту: 26 сакавiк 1929 г.
- Абвінавачанне: Антысавецкая агітацыя
- Дата асуджэння: 26 лiпень 1929 г.
- Орган, які вынес прысуд: Асобая нарада
- Артыкул: 58-10 КК РСФСР
- Прысуд: 3 гады высылкі
- Месца адбывання: Сібір
- Дата рэабілітацыі: 28 жнiвень 1989 г.
- Орган, які рэабілітаваў: Пракуратура БССР
- Архіўная справа: КДБ БССР 32934-с
- Крыніцы дадзеных: Картатэка Сталіна (Радыё Свабода)
Біяграфія
Хіраска Уладзімір Рыгоравіч - пратаіерэй.
Нарадзіўся ў 1874 годзе ў Падольску ў сям'і святара. Пасля сканчэння Падольскай духоўнай семінарыі працаваў настаўнікам царкоўна-прыходскіх школ у Беларусі, служыў у вясковых прыходах.
Пасля жаніцьбы ў 1899 годзе быў рукапакладзены ў святара. Служыў у вясковых храмах - у царкве Узнясення Гасподня ў вёсцы Амельна Ігуменскага павета Мінскай губерніі (1899-1907), затым у Георгіеўскай царкве вёскі Юрэвічы таго ж павета (1907-1911).
З 1911 года стаў настаяцелем царквы іконы Божай Маці "Усіх Смуткуючых радасць" у Мінску (разбурана ў 1929 г. пры будаўніцтве Дома Урада), якая дзейнічала пры вучэльні сляпых. Адначасова выкладаў Закон Божы ў мужчынскай і жаночай гімназіях горада, а таксама працаваў у Мінскім Епархіальным Апякунстве беднымі духоўнага звання.
Пасля рэвалюцыі айцец Уладзімір працягваў служыць у Мінску. Яго двойчы арыштоўвалі ў 1919 годзе, але абодва разы вызвалялі.
У 1925 годзе з Мінска быў высланы мітрапаліт Мелхіседэк (Паеўскі). Тады Уладзімір Хіраска разам з веруючымі звяртаўся ў розныя інстанцыі з просьбай не высылаць мітрапаліта. Пратаіерэя Уладзіміра Хіраска арыштавалі 29 снежня 1925 года, прад'явіўшы хлуслівае абвінавачванне ў сувязях з польскім Генеральным Консульствам. У сакавіку 1926 года яго прымусілі пакінуць Мінск і ён быў накіраваны ў адміністратыўную ссылку ў горад Арол на тры гады. У Мінск вярнуўся толькі вясной 1929 года. Зноўку пачаў служыць пры царкве іконы "Усіх Смуткуючых радасць".
26 сакавіка 1929 г. Уладзіміра Хіраска арыштаваны ў другі раз. Падставай для арыштую стаў ананімны артыкул-данос, надрукаваны ў газете "Рабочы", у якой айца Уладзіміра галаслоўна абвінавачвалі ў контррэвалюцыйнай дзейнасці. Падчас знаходжання ў турме ў У. Хіраска рэзка пагоршыўся зрок, таму ён двойчы звяртаўся да турэмнага кіраўніцтва з просьбай прывесці доктара, але так і не атрымаў адказа. 29 ліпеня 1929 года яго выслалі ў Сібір. За тры гады лагернага жыцця ён амал аслеп. У 1932 годзе быў вызвалены. Але будучы цяжка хворым, Уладзімір Хіраска памёр парз некалькі месяцаў.
У 1999 годзе пратаіерэй Уладзімір Хіраска быў кананізаваны як мясцовы святы Беларускай Праваслаўнай Царквы.
У 2000 на юбілейным Архіерэйскім саборы РПЦ па прадстаўленні Беларускага Экзархата айцец Уладзімір быў прылічаны да новамучанікаў і вызнаўцаў Расійскіх для агульнацаркоўнага пахвалення.
У Мінску з 1 верасня 2015 года дзейнічае храм у гонар свяшчэннапакутніка Уладзіміра Хіраска. Прыход канцэнтруе свае высілкі на працы са сляпымі людзьмі, дапамагаючы адаптавацца ў храме, царкоўнай і сацыяльнай дзейнасці.